Eimreiðin - 01.04.1924, Síða 43

El MREIDIN
VINNUHUGVEKJA
171
'ngar lýja meira en hægar, og þarf því meiri hvíld á eftir.
^ess vegna verður að finna þann hraða, er mestu orkar með
eeni minstri áreynslu. Þetta kemur ekki síst til greina við
attbundnar hreyfingar, t. d. slá og raka, mala kaffi, saxa
,0h nudda þvott, sópa gólf, berja ryk úr húsgögnum, þvo
ísk o. s. frv. Þegar sveiflu er beitt, verður að gæta þess, að
Ur> verði ekki meiri en þarf til þess að vinna bug á þeirri
motstöðu, sem fyrir er. Geri sláttumaður t. d. meiri sveiflu á
en þarf til þess að ljárinn renni skárabreiddina, verður
ann að eyða orku til að stöðva hreyfinguna. Þá kemur ekki
s'ður til greina, hve löng hver hreyfing á að vera, t. d. hve
feiður skárinn eða langt hrífufarið. Stundum má gera tvær
^reyfingar að einni, t. d. reka nagla í einu höggi, stað tveggja.
3 kemur og form hreyfingarinnar til greina. Hreyfingar eftir
,u3um brautum eru manni eðlilegri en beinar eða horn-
. Vassar. Eg horfði einu sinni á konur, sem voru að þvo fisk
1 e‘nu stærsta fiskverkunarhúsinu hér í Reykjavík, og athugaði
|'mann, sem hver þeirra var að þvo 100 fiska. Það var ein-
Kennilegt, að sú, sem var fljótust þeirra allra, virtist ekki fara
neinu óðslega. En þegar eg fór að gá betur að, sá eg, að
Un hélt alt af jafnt áfram og að ekkert handfak eða hreyfing
0r til ónýtis. Burstinn tók alt af í hverju stroki yfir svo
storan flöt, sem hægt var, og aldrei var sargað að óþörfu í
Sama farið. Hver hreyfing virtist afmörkuð eftir þörfum, ekkert
n° van. Stúlkan bar sig vel og hreyfingarnar voru mjúk-
e9ar og fagrar. Eg hafði orð á þessu við verkstjórann. Hann
sýndi mér þ-j reikninginn yfir kaup þeirra dag hvern í
a v®ðisvinnunni. Þessi stúlka var altaf hæst.
alla vinnu skyldi hafa í huga, að ein syndin býður
annari heim og eitt rétt handtakið öðru. Eg kom einu sinni
' ttstíþurkunarhús. Fiskurinn, sem þurka átti, var tekinn úr
a°3> látinn í hjólbörur og ekið að eins konar »vagni«, sem
ann er hengdur í til þurks. (Hjólbörurnar voru af þeirri gerð,
er þung refsing ætti að liggja við að smíða, því að með
eimi er kröftum verkamannsins sóað algerlega að óþörfu).
r hjólbörunum var fiskurinn látinn á borð, og einn og einn
skur tekinn af borðinu og sporðinum stungið inn í rifu í
etlcta á rá í »vagninum«. í »vagninum« voru þrjár raðir af