Eimreiðin - 01.01.1936, Side 92

MÁTTARVÖLDIN
eimrbis1*
76
taugaveiklaða sjúklinga, og
rautt (einnig infra-vautt) til
þess að dáleiða miðla eða til
þess að framleiða sálræn fyr-
irbrigði. Þetta er venjan í að-
alatriðum, en stundum breyti
ég til með litina, þegar sér-
staklega stendur á.
Sjúklingurinn horíir í ljósið,
sem ég held þannig frainmi
l'yrir andliti. hans, að brenni-
depill þess lendi á nethimnu
augnanna, og' nógu hátt lil
þess, að sjúklingurinn verði
að renna augunum upp á við
með nokkurri áreynzlu — svo
að hvitan í augunum undir
augasteinunum komi vel í ljós.
Með afmældum orðum og í
hœgum, rólegum og sterkum
rómi livet ég sjúklinginn til
að sofna, eittlivað á þessa leið:
Pér ersifelt að hlýna á hönd-
mn og fótum — og þeir þyngj-
ast og þgngjast, og doði er
Icominn i handleggi og fœtnr
— þregta og rnvrð að gagn-
taka þig allan. Nú eru augun
að þregtast, verða vol— angna-
lokin að þgngjast og þgngjast
eins og blg, ná orðin svo þnng,
að þii — getur — alls ekki
— lengur haldið augunum
opnum.
Ef augun ekki lokast, býð
ég sjúklingnum, í sama liæga,
rólega og reglubundna rómn-
um, að loka augunum í livert
gað
að
sinn, sem ég telji, og op»a
þau aftur í bvert sinn, seni
ég bætti að telja, og þá man*
hann enn sjá ljósið. Ég le*
upp að tíu og endurtek þc’ssa
aðferð jafnvel alt upp • ''ll
sinnum tíu, þegar uin sjúkl'
inga er að ræða, sem ekk'
verða dáleiddir með öðru ínót'-
Eg lield áfram að telja, þang
að til augnalokin lara eins ng
að límast saman og' þang;
til sjúklingurinn er larinn
opna þau og loka þeim il
skökkum tíma. Smámsania'1
liætta þau að gela opnast
nema til bálfs, og loks opnasJ
þau alls ekki, jió að oft 1111 ^
sjá sjúklinginn berjast við a
opna þau árangurslaust.
Eg segi nú sjúklingnuin
bætla að gela því nokkm'J
Ég se?
ekki
lieyrl nokkurt blj®
annað, skarkala eða rad<lb*
að
gaum, sem eg segi.
bonum, að hann geti
Iengui
Eg segi lionum að anda dýp1,1’
léttara og enn reglubundnn1*
Svo beld ég áfram: wLáb1
nú bugann reika eða bugj’
aðu ekki um neitt og gley111 11
að þú sérl liér. Hugui' Þ'llJ
niun eftir sem áður b :u"
kvæma alt, sem ég segi Þel’
Eftir því sem ég strýk bm"
legg þinn« (þann, sem að nie
snýr) »frá ö\l og fram á b"»
urgóma« (upp aftur og ad"