Eimreiðin - 01.01.1936, Qupperneq 122

106
RITSJÁ
eimreiði>'
bóginn mjög víðtæka og alhliða þekkingu á íslenzkri þjóðtrú og þjóðhátt-
um, og frá honum eru komnar flestar þær eiginlegu þjóðsögur, sem í Hukl
eru, og auk þess ritaði hann í Huld ýmislegt, er hann hafði safnað ui«
þjóðsiði, venjur og kreddur. — Auk þessara þriggja manna lögðu j'nisu
fleiri efni til Huldar, einkum Ilrynjólf'ur Jónsson frá Minna-Núpi, se,n
margt lagði til ritsins, og að ógleymdum séra Magnúsi Helgasyni, er rit*®*
í Huld hina meistaralega skrifuðu frásögn sina um mannskaðann á M°*
fellsheiði. Fyrir verk þessara manna varð Huld mjög fjölbrevtt og skeint'
legt rit, sem náði miklum vinsældum.
Hin nýja útgáfa Snæbjarnar Jónssonar verður í tveimur bindum, níí el
hið íýrra nú komið út. í því eru þrjú fyrstu heftin af Huld, en þrjú hu1
síðari verða i seinna bindinu. Bindi þessu fylgir formáli eftir séra I>orva
Jakobsson frá Sauðlauksdal, með æfiágripum útgefandanna íimni
og
vel
kostnaðarmanns I. útgáfu, Sigurðar Kristjánssonar. Er formáli þessi
ritaður, skýr og fróðlegur. Allur ytri frágangur bókarinnar er hinn pr3
legasti, bæði prentun og pappír, og bókinni fylgja myndir af þeim þreniur’
Sigurði Kristjánssyni, Hannesi Þorsteinssyui og Jóni Þorkelssyni, en mync*n
hinna útgefandanna munu koma i síðara bindinu. Brej’tingar hafa l>!l1
einar verið gerðar frá þvi, sem var í fyrri útgáfunni, að leiðréttingun
stiið'
koff'
nokkrum, sem siðar voru birtar, liefur nú verið komið að á sínum
um, og' að við hefur verið bætt (á bls. 238) vísum Þorsteins tóls um lvU1'
ortið, sem hann smiðaði fvrir séra Ólaf Indriðason. Er þ'essi njja ul8‘
lcsini
fyr.
Huldar hin eigulegasta bók, og verður væntanlega bæði keypt og
enda mun lestur liennar reynast mönnum góð stundastytting nú sem h'
l)r. Björn frá Viðfirði gaf út tvö hefti af þjóðsögnum, hið fvrra al
1900 og hið siðara árið 1903, og voru þau bæði prentuð á ísafirði.
sagnasöfnun var eitt af áhugamálum lians. Fyrir honum vakti þar k
og fremst, eins og sjá má af formála hans fyrir fyrra sagnakverinm ‘
safna sögum, sem þá lifðu á vörum fólksins, til þess að samanburður
þeim og Þjóðsögum Jóns Árnasonar, er safnað hafði verið um hálfi'
fyr, gæti orðið visindalegur grundvöllur undir rannsólcn á þeim breytinj^
um, er þjóðtrúin hefði tekið á því tímabili. Dr. Birni auðnaðist ekk1 ^
framkvæma það verk, eins og hann mun hafa óskað i fyrstu, aðrar a ^
og lieilsuleysi hamlaði þvi. En nokkuð varð lionurn þó ágengt, eins ”
þessi tvö Sagnakver lians sýna, og þetta safn hans er, svo langt sem
* * |..rj Cl'"
nær, eins og hann hafði ætlað sér að það yrði; allar sagnirnar i I’
skráðar eftir munnlegum frásögnum þálifandi manna, og þær gefa l1'1
mitt rétta mynd af þjóðtrúnni eins og lnin var þá. Sagnirnar i safm I
lúta að ýmsum greinum þjóðtrúarinnar, en aðallega hefur dr. HjorI1 ^
lagt rækt við æfintýrin, enda eru þau ekki sizt merkileg, er um s ^ ^
burð þjóðtrúar ýmsra landa ogýmsra tima er að ræða. Dr. Björn náðl U
um merkilegum og skemtilegum æfintýrum i þetta safn sitt, sem eigi ^
verið skráð eða birt áður. En auk þess eru þar margar sögur af öðru ^
og Sagnakverið bæði fjölbreytt og skemtilegt. Hinni nýrri útgáfu fvlgu • .
dr. Björns, og Helgi Hjörvar rithöf. hefur skrifað formála fvrii' 0'