Eimreiðin - 01.01.1936, Síða 93

E>MRB1ÐIN
MÁTTARVÖLDIN
77
með einnar sekúndu millibili)
"'erður hann sífelt stifari, og
Ul s°fnar æ fastara og fast-
Jjj’n íj »
1 o ert nú í svo djúpum
m elni, ag þú getur aðeins
-Vrt það, sem ég segi, og
p,11 §etur aðeins svarað mér«.
spyr hann þvínæst, hvort
la,ln geti lieyrt til mín, og'
a,ar liann því venjulega
11,eð löngu jái. Ég segi þá
''biinu að spyrja sjúklinginn
að e'n^vei-Íu’ sem gæti rask-
10 hans, en hann svarar
e,,gu. Kn ef ég' spyr sömu
Sln,,ningar, svarar hann mér
1,1,(iir eins.
i 'ínæst segi eg: »Nú íinn-
( u. að hægri handleggurinn«
‘ *a- sem ég ekki hef strokið)
1 líka að verða stífari og
ll’’> og l'æturnir eru líka
stii
3 'erða stífari og stífari:
. 1,1 Hkami þinn er nú orð-
,mi nijög stífur« (sjúklingur-
er nú í stjarfaástandi, og
,'a ei vi„, eftir að hafa próf-
j‘ * hve þetta ástand er djúpt,
stéf^a ^lann með höfuðið á
. ^ ()8 fæturna á annan, þann-
^ að „kaminn sé að öðru
'^1 1 lausu lofti, og síðan
^e <l Iveir „1 þrír menn staðið
u ''vama sjúklingsins í þess-
Ui|' slellingum, án þess hon-
að 'ei^* hið minsta mein
eða líkami hans láti und-
-an T>,,n
a0 ma láta sjúklinginn
rétta út hendina og segja hon-
um siðan, að harin geti ekki
hreyft liana, og el’ liann reyni
það, muni höndin aðeins verða
enn stífari). »Nú tek ég um
hönd þína, og um leið og ég
lyfti henni upp, verður hún
þyngri og þyngri og er nú
orðin svo þung, að þegar ég
sleppi henni, þá fellur hún í
kjöltu þína, þung eins og
steinn«. (Ég sleppi um leið
hendinni, og fellur hún hratt
og þungt í skaut sjúklingsins,
eins og hún væri honum óvið-
komandi, þungur hlutur). »Nú
eru allir limir líkama þíns al-
veg máttlausir, og þú fellur nú
í djúpt dá eða svefn og getur
ekki munað neitt eftir á af
því, sem ég hef sagt eða gert«.
Frá því fyrsta að ég hóf
tilraun mína, hef ég látið hœgri
höndina hvila þétt á enni sjúkl-
ingsins, og nú ver ég tuttugu
minútum í að tala við hann,
leggja lionum lífsreglur, sem
ég hef nákvæmlega hugsað,
og dreg allan tímann árang-
urinn af þessum lífsreglum
upp í huganum þannig, eins
og hann sé þegar orðinn að
veruleik í glahella sjúklings-
ins. Loks strýk ég vinstri
hendinni um hol sjúklingsins
að framan milli þindar og
hrjósts (frá hægri til vinstri)
og segi honum um leið, að