Eimreiðin - 01.01.1936, Síða 100

84
MÁTTARVÖLDIN
eimreiðik
Vissulega er þetta til, svarar
röddin. En það er til í þvi
formi, sem ómögulegt er að
gera sér grein fgrir með skiln-
ingarvitum líkamans. Enn-
fremur birtir það hugsanir
sinar með Ijóss- og lita-öldum
í vakanum, en beitir ekki
hinni ófáguðu aðferð málsins,
að sletta tungunni í góm eða
fram á milli tanna og mgnda
síðan liljóð með reglubundn-
nm loftgusum um munn og nef.
Vakinn (The Ether), sem
alt lifir og hrœrist i, er ekki
efni, heldur ósgnileg lwika,
sem rafmagn gefur einna helzt
hugmgnd um, þeirra fgrirbœra,
sem athuguð verða með tœkj-
um efnisheimsins. Vakinn er
undirstaða alls hins skapáða.
Sé vakinn tekinn lir líkama
mannsins, verður likaminn að
dufti. Sé vakinn telcinn úr
duftinu, verður það ekki lengur
til. Pti getur ekki séð vakann
fremur en vindinn, sem skekur
greinar trjánna. Pað eina, sem
þti getur séð með skgnfœrum
efnislikamans, eru þau form,
sem vakasveiflurnar mgnda i
efninu. Pegar þessar sveiflur
bregtast eða virðast hœtta.
hverfur formið, en vakinn
heldur áfram að vera til, al-
veg eins og litsœrinn er til
eftir sem áður, þótt öldur hans
lœgi og þær hverfi með öllu.
Með þvi að líkja vakanum við
hafið og efninu við öldurnar
á gfirborði þess, fœst mjög
góð táknmgnd þess, sem verið
er að regna að koma þer 1
skilning um.
Pá er hugurinn ekki saim'
og heili mannsins? spyr ég,
Röddin svarar: Nei, heilinn
er vaka-fgrirbrigði í sérstökn
nœmleika-ásigkomulagi gagn~
vart sinum eigin formum °!l
sveiflum. Hann er einskonai
loftskegtatœki, sem tekur l’iö
vakaöldum og bregtir þeiM 1
taugastrauma, sem svo aftm
orsaka »efnisleg« fgrirbrigð1’
svo sem hljóðöldur og líkaiU'
legar hregfingar. Svo þú serð,
að heilinn er i raun og veru
ekki mjög frábrugðinn þeW
sveiflum, sem hann tekur "
móti. Par er aðeins um stW'
mun að rœða. Lífið er eitt og
óskift, og það sem kallast efm
og það, sem það er gert
er eitt og hið sama fgrir aug
titi guðs, þvi mismunurinn
þessu tvennu er enginn
annof
en sá, að efnið er oss *gnl
legt, en vakinn ekki. A/ þesSl1
er það, að heimspekingaW11
hafa altaf sagt, að »lífið sl
draumur«. Svo er það Uka’
en vér verðum að gera P"
að sönnum draumi og fögi'um-
Á þenna hátt talar röddi"
til vor handan yfir djúph’’