Eimreiðin - 01.01.1936, Qupperneq 121

EIMREISIU
RITSJÁ
105
æsturn orðum þessi: Allir kristnir menn á íslandi, sameinist! Og fátt virð-
nieiri lifsnauðsyn nú á dögum, þegar guðlej'singjar og trúarlegir nihil-
St'u skipulagsbundin samtök víða um lönd. Á. S.
j. Safn alþýðlegra fræða islenzkra. Otgefendur Hannes Þorsteinsson,
Þorkelsson, Ólafur Davíðsson, Pálmi Pálsson, Valdimar Ásmundsson.
nnur útgáfa) I., Snæbjörn Jónsson (The English Bookshop), Rvík 1935.
SAGNAKVER. Útgefandi Björn Bjarnarson frá Viðfirði. Önnur útg. óbr.,
n*björn Jónsson (The English Bookshop), Rvík 1935.
héi
F.átt
sýnir það betur, hversu vinsæll allskonar þjóðlegur fróðleikur er
°rV 1 tanct' en l)að> hversu torfengin öll hin eldri rit um þau efni nú eru
])•' n Æíintýri Magnúsar Grimssonar eru orðin eitt hið mesta fágæti, og
sjuldan þau eru á boðstólum, keppa bókasafnarar um þau. Þjóðsögur
Jóns
Rm,
Arnasonar hafa um langan tima komist i geypiverð á bókauppboð-
hef ^00 eintök af þeim mega heita að vera fremur sjaldséð. Fólkið
Hul'1 13CSS1 rlt UPP til agna. Rit þau bæði, er hér verður minst á,
, °g Sagnakver Björns frá Viðfirði, eru lika fyrir löngu uppseld og nú
a 111 anna höndum, og hefur lengi verið örðugt að ná í þau. Pau hafa
þ ® verið keypt upp og lesin upp. Þetta sýnir í hversu góðan jarðveg
bau tlata taiiili hjá þjóðinni og hversu hún liefur kunnað að meta
þá , 'att fyrir lla<l, þótt margt sé nú orðið breytt frá því sem áður var,
h'rn S'nasf 1)() úiætur fólksins á þjóðlegum fræðum enn vera hinar sömu.
yeri ^>d<t iler hin mikla útgáfa bóka um þau efni vott, sem aldrei hefur
n)eiri en siðustu árin. Meðal annars hefur verið tekið að gefa út í
SVq 1 útgáfum hin eldri og ófáanlegu þjóðfræðirit. Sögufélagið hefur,
SQn^Seni hunnugt er, með höndum nýja útgáfu af Þjóðsögum Jóns Árna-
kv > •' ^ nn ilefur Snæbjörn Jónsson bóksali gefið út Huld og Sagna-
1 rtýjum útgáfum.
inn ti0ni uf 1 aiis *' heftum á árunum 1890—1898. Iíostnaðarmaður-
fiui ' lr SiSurður Kristjánsson, og valdi liann fyrir útgefendur þá menn
sjá ' Sem vafaiaust i,afa verið bezt færir allra þálifandi íslendinga til'að
’rtrtnd01 nt^afu siihs rits. Tveir þeirra, Pálmi Pálsson og Valdimar Ás-
því Sson' virðast að vísu hafa lagt fremur lítið til ritsins, og safnið varð
•nitt aðalle®a verk hinna þriggja, en fyrir samstarf þeirra varð Huld ein-
þar S.'° shemtileg og fjölbrej'tt sem hún er, því hver þeirra um sig hafði
VeriðSnt fii brunns að bera. Dr. Hannes Þorsteinsson mun vafalaust hafa
islen- ætttr°ðastur allra Islendinga að fornu og nýju og vitað grein á fleiri
út .Zt<Um niönnum og konum en nokkur annar, fyr eða síðar. Hann gaf
^ Huld nokkra af Sagnaþáttum Gísla Konráðssonar, gerði við J)á
^ athugasemdir og skýringar, af sinni miklu mannfræðiþekk-
kUn ’ un)bætti verk Gísla stórum með þeim. — Ilr. Jón Þorkelssón var
lf|11 islenzkum handritum en nokkur annar maður, og hann lagði til
hér * ^ntcta af kvæðum, smásögum og vísúm, sem liann hafði furidið
þv . ® llvar a tvistringi í handritum frá ýmsum tímum og alt er að fein-
•i 1 lejti skemtilegt eða eftirtektarvért. — Ólafur Davíðsson hafði á hinn