Eimreiðin - 01.01.1950, Blaðsíða 52

EIMREIÐIN
Úr endurminningum
r
Arna S. Mýrdal.
[Höfundur þessa þáttar, Árni S. Mýrdal, Point Roberts í Washingtonríki
vestur á Kyrrahafsströnd, er fæddur á fslandi árið 1872, en fluttist kornungur
með foreldrum sínum til Vesturheinis og liefur átt heima á Point Roberts
síðan árið 1894. Um liann er grein í Eimreið 1939, bls. 213—217. Ritstj-!•
Foreldrar mínir komu með fjögur börn til þessa lands — þrjar
dætur og einn son. En ekki voru full tvö ár liðin, þegar þrju
þeirra voru komin undir græna torfu. Vorum við fyrsta veturinn
á Gimli í Nýja-lslandi. Um liaustið gaus upp bólusýki, er gekk
sem logi yfir akur um byggðina. Fengum við börnin sýkina, en
foreldrar okkar ekki. Anna, bartnær tveggja ára að aldri, dó af
afleiðingum veikinnar. Vorið 1878 geisar mjög skæð skarlats-
sótt víðs vegar um nýlenduna. Vorum við þá á Víðimýri í Ámes-
byggð, ef mig minnir rétt. Lagði þessi sýki, eins og bin fyrrl’
okkur bömin í einelti. Fyrst veiktist Valgerður, því næst Sigríðuf
og svo ég. Báðar systur mínar dóu.
Mér mun seint líða úr minni dánardægur Sigríðar. Hún var
elzt okkar barnanna. Lét mamma liana því oft gæta okkar liinna,
sérstaklega mín, því ég var bæði ódæll og einráður. Var ég næstur
benni að aldri. Mamma bafði veitt því eftirtekt, að ég lét ávallt
viljuglega að orðum liennar. Orsökin til þess var sú, að liún ávítti
mig aldrei eða þústaði, en fékk mig til með góðu að láta af þvb
sem ég átti ekki að gera. Var liún og mjög orðheldin. Þótti mer
því innilega vænt um liana. Hún var og eftirtakanlega sanngjörn
í umgengni og notaði sér aldrei aldursmun sinn, þegar bún var
að leikum með yngri börnum.
Faðir minn átti mjög brýnt erindi að reka í Winnipeg. Var
móðir mín því ein lieima með börnin, þegar bér er komið sögu-
Þegar við erum börn, komumst við að ýmsum niðurstöðum
fremur af því, sem fyrir augun ber, en af skynsemisályktunum.
Vitanlega vissi ég ekki á bvaða stigi að sjúkdómur Sigríðar var.
En ég sá glöggt, að svipur móður minnar, síðari liluta dagsins,