Eimreiðin - 01.01.1950, Blaðsíða 66

54
Á FERÐ OG FLUGI
eimreiðin
slóðum, þrátt fyrir kulda og kröm, og yljaðist við eld ævintýra
og sagna, hefur hér náð einu takmarki, og ævintýrið er orðið
að veruleika. Hér svífur nú klæðið undir fótum okkar, farþeg-
anna á Geysi, hvít þokubreiðan, mjúk og hlý, eins og nýþvegin
vorull, breidd til þerris á grænni flöt, því liér og þar sér niður
á grænleitt liafið.
En nú vekur flugfreyjan okkar ástúðleg mig upp af þessum
hugleiðingum og ber okkur ágætt, íslenzkt kaffi með kræsinguni.
Strendur Skotlands eru ekki langt undan, landsins, sem frægt er
í söngvum og sögum, með hálöndin, sem Robert Burns orti um
sín ástaljóð og gat aldrei gleymt. Það er gamla sagan og sú sania
og hjá okkur heima. Ættjarðarástin er allstaðar söm við sig.
Um stund fljúgum við í gegnum þokuhaf svo dimmt, að óljóst
sér yfir á skrúfuvæng fjarri hreyfilsins þeirra tveggja, sem ég hef
útsýn yfir frá mínum glugga. En fjórhreyfluð vélin knýr okkur
áfram, út úr þokunni, og áður en varir erum við aftur í sólskini.
Og nú er þokuteppið fyrir neðan okkur farið að leysast upp í
ærið einkennilegar myndir. Drangar og strókar, stallar og kiifar,
teygja sig upp í sólskinið. Sumar þessar þokumvndir taka á sig
líkingu dýra og manna. Og þarna sé ég ekki betur en komi svíf-
andi móti mér kollurinn á einum kunningja mínum heima í
Reykjavík. Höfuðlagið er það sama. En svo er þetta náttúrlega
ekkert annað en tálmynd, sem þokan fyrir utan og ímvndunarafl
sjálfs mín höfðu lagt saman í að skapa. En mikið var myndin
lík fyrirmyndinni!
Aftur fljúgum við í gegnum þokuhaf, og það er eins og kólnx
í vélinni í livert sinn sem þokan legst að. En svo birtir aftur og
hlýnar. Og nú sést „Barra Head“ fram undan — og brátt koma
æ fleiri og fleiri af Skotlandseyjum í ljós. Á tilsettum tínia
lentum við í Prestwick og þessum fvrsta áfanga ferðarinnar er
lokið.
Að síðustu þetta: Islenzku millilandaflugvélarnar standast full-
komlega samanburð við samskonar farartæki annarra og stærri
þjóða. Áhafnirnar eru úrvalsfólk, og þjónusta öll stendur ekki
að baki samskonar þjónustu í erlendum millilandaflugvéluni.
Ég hef þegar átt kost á að gera um þetta nokkurn samanbxxrð,
af eigin sjón og reynd. Það er óskandi, að flugfélögin okkar tvo
megi sameinuð verða þess megnug að halda velli í samkeppn-