Eimreiðin - 01.01.1950, Qupperneq 74

62
VIZKUSTEINNINN
EIMREIÐIN
sé iinnt að öðlast þekkingu um þetta frumefni alls liins skapaða.
Því hvernig eigum vér að þekkja það, sem var til löngu á undan
oss og sem ekki er lengur til á meðal vor, að því er þeir álíta,
eða liefur nokkurntíma verið til, síðan sköpun lieimsins var frain-
kvæmd? Þetta virðist í fljótu hragði ógerlegt. En vér munum Þ°
svara því til, að það sé mögulegt. Því vér munum sýna fram a
hvemig og að livaða leiðum vér öðluðumst fræðslu um þetta
efni, hvernig vér lærðum ekki aðeins að þekkja það, heldur
einnig að skynja það, vinna úr því að ráða við það“.
Það leynir sér ekki, að úrlausnarefni alkemistanna gömlu, að
því er efnið snertir, var það sama eins og vísindamennirnir glínia
við enn í dag. Efui, sem ekki hefur tekið á sig form eða mótazt,
verður ekki lýst með venjulegum orðum tungunnar. Yér getuni
ekki lýst því nema með táknum og formúlum og sett fram þa
fræðikenningu, að náttúran byggist á einu frumefni, sem opin-
berast í fjölbreytilegum myndum í sýnilegum efnisheimi vorum-
„Allir hlutir undir himinhvelfingunni birtast í mynd efnis og
forms. Frumefni alls liins skapaða er því ekki í neinni mótsögn
við skynheiminn. Hann getur ekki útrýmt því. Þar sem guð hefur
skapað það, getur enginn nema hann látið það hverfa. Efnið getur
tekið á sig margar myndbreytingar. Það getur breytzt úr einu í
annað. En það getur aldrei orðið að engu“.
Þetta eru orð éins af alkemistunum gömlu, tekið úr „ritgerð
um dýrmætan stein lieimspekinganna“, sem er að finna í rit-
safninu „Musteri alkemistanna“, er áður var vitnað í. Það er alveg
augljóst af þessari tilvitnun, að alkemistarnir á seytjándu öld
þekktu varanleika efnisins. Gullgerðarlistin var fólgin í því, að
lyfta náttúrunni í æðra veldi, með skapandi mætti þess leyndar-
dóms, sem nefndur var vizkusteinninn. Heimspekingurinn Kant
komst að þeirri niðurstöðu, að ekki væri liægt að öðlast neina
þekkingu, nema frá fyrirbærum í náttúrunni. Öll önnur þekk-
ing væri opinberun, sem orsakaðist af innblæstri. Það liefur verið
sannað, að maður í dásvefni getur liaft aðgang að þekkingu, sein
ómögulegt er fyrir liann að hafa aðgang að í vöku. Það liefur
líka verið sannað, að á miðilsfundum í tilraunastofum hefur
birzt efni, sem er óþekkt öllum þorra manna. Það liefur verið
athugað, snert og ljósmyndað. Af því, sem komið liefur í ljós á
miðilsfundum um mátt andans yfir efninu, er eðlilegt að álykta,