Eimreiðin - 01.01.1962, Blaðsíða 20

8
EIMREIÐIN
andi, hver andspænis öðrum búnir
til alls. Atli varð íyrri til máls.
Reyndu ekki að skjóta staf þín-
um í ntig, því þá drep ég þig um-
svifalaust, sagði hann. Mér lízt svo
á þig, að þú nmnir vera friðlaus
maður á flótta, en ekki venjuleg-
ur íerðamaður.
Það varðar þig engu, hvert ferð
minni er heitið, svaraði hinn, en
ekki ert þú heldur að sjá friðsamur
ferðamaður.
Atli Arngrímsson virti manninn
fyrir sér. Hann var ekki hár mað-
ur vexti, en ákaflega þrekinn að sjá,
þótt úlpan hin mikla gæti nokkru
um valdið.
Líkt mun komið með okkur,
sagið Atli. Þú munt einnig á
hlaupum undan vendi laganna.
Svo er sem þú segir, svaraði
ltinn, eða hvert er nafn þitt?
Atli heit ég og er úr Skagafirði,
er það nægilegt þér til vitneskju
í bráð.
Hermóður er nafn mitt, svaraði
hinn og er ég úr Kelduhverfi norð-
ur. Hef ég lengi farið um fjöll
að norðan, matarlítill, unz mér
tókst að hlaupa uppi kindarskjátu,
fótljrotna, í fyrradag. Hef ég nokk-
urt ket í skjóðu minni, étið hef
ég það hrátt, hungraður er ekki
matvandur, eða hvernig er komið
þínum högum með mat? Frétt hef
ég að hverir miklir séu hér nálægt,
eða hyggur þú óhætt að koma
þangað um nótt og sjóða ketið?
Rata ég þangað, svaraði Atli.
Mat nokkurn hef ég í skjóðu
minni, þó ekki svo mikinn að lengi
nægi. Ekki mun ég drepa þig,
Hermóður, til þess að ná í h01^
þitt enda vildi ég engan veg1
skemmta skrattanum og
landsi*
yfirvöldum með því að drepa 5 .
an mann að svo stöddu. Hetul
engan hníf?
Hníf lief ég að vísu, sagöi ^ ^
ntóður og dró upp kuta einn,
ur stuttan, en engan veginn 1
mig mann til jafns við þig’ ^
hvorki að afli, vopnabúnaði. ^
öðru. — Sé ég að þú liefn> ‘ ^
mitt ráð og líf í þinni hend*•
Stakk hann nú staf sínum 1 ’
inn, tók um odd hnífkutan® ^
gekk til Atla, rétti honuni hm 1 ,
Atli tók við hnífnum 'el /r.
Nægur er hnífur þessi tu ^ ^
virkja, sagði hann, ef vel er a
ið, — og hló við. ,gLlf
Svo mun vera, sagði Hem10
og glotti. Sá Atli þá að maðlU
var ekki svipfagur né álitleg111^)
Hætta verðum við á féiagss^,^
um stund, sagði Atli og nllUl
við stefna á Hveravelli og lát<‘
una gæta vor. En áður lUlU o2r
við fá bita úr skjóðu minn*
rétti Hermóði hnífinn. fde'^^
ur slíðraði hann og tók staf * og
Gengu þeir svo hlið við hj1 £jtt
stefndu í suðurátt en þó (i#ld
í vestur. Komu þeir brátt 1 ^
eina litla. Þar settust þel1' p,í
er þeir höfðu lagt byrgðar sína
sér. , ketið.
Sýndi Hermóður Atla nu
það er eftir var. ,el-jð.
Allvæn hefur sú skepna ' a
mælti Atli, og nefndir þu
horket, þó.
Ekki er þetta væn skepna.
sag'
é