Eimreiðin - 01.01.1962, Blaðsíða 17

EIMREIÐIN
skr
Af
ald;
og skóleðri niðri í sveit.
nagrönnum sínum stal hann
1 .'ei- Voru þessar sakir nægar til
jafnvel Brimarhólmsvistar
Kol 'lenSlngar- En Páll sýslumaður,
1 Ur’ danskur maður og réttlátur
b|fr^na Wnnn’ þóttist af vitnis-
(1 margra nær því fullviss um,
Sen(]Alli Arngrímsson hefði myrt
[jgj ltnann fógeta, er kom sunnan
g nieð bréf og nokkra peninga:
; Pesíur. 1 ríkisdal og fjóra skild-
ist 3 Hafði ilræ sendimanns fund-
a ^ukagilsheiði, en hvorki bréf
Uiit Penin8ar- Var þar augljóslega
hefg^°rð að ræða, þótt nær því ár
ffa 1 fi®ið frá því það ódæði var
rr|ari ' ^ar tlf ieiiar ilins myrta
n>ol í*5 funtiust> dysjaðar undir
harg arbarði- En JVtli Arngrímsson
þett.neitaði nokkurri vitneskj u um
ig ^ °tiæði. En þar sem hann einn-
KQ|nUaði sönnuðum þjófnaði, tók
Siltl-1 Vaicisn,aður neitun hans ekki
að syo stöddu.
.\t|a afur bóndi á Seylu setti nú
ifiri ^rjntverka. Átti hreppstjór-
rösp h’figingum miklum og þurfti
h0ttua nienn og verkstóra. Þótti
Cri s’n Atli að vísu handtakagóður,
<lð hlekkir þeir og lóð er
tyrjj1 bar á fótum allmjög töfðu
Ef i ,
iiréf U tæicir þennan andskota af
Orgj’g^Sði Atli, þá gæti ég kannske
tw . að einhverju gagni. Eftir
h|er., la tiaga umhugsun tók Ólafur
ieu-
brátt Ula °8 lóðið af Atla. Kom nú
Ur j' 1 Ijós, hver afburða verknrað-
var, leið svo næsta vika.
ranginn
lok p'ai Það eina sunnudagsnótt í
Utltiadaga, að Atli hvarf. Ekk-
ert hafði hann tekið með sér, utan
hníf einn mikinn og broddstaf, svo
og skjóðu og mat úr búri og eld-
húsi, þó ekki mikið.
Þennan sunnudagsmorgun var
fremur dimmt veður, norðanbræla
inn yíir Hegranes og Viðvíkursveit
en bjartara og lygnara er framar
kom. Þó voru fjöll i þoku niður i
miðjar hliðar. Enginn hestur var
horfinn frá Seylu og ekki heldur
frá öðrum bæjum þar í grennd, var
því líklegt að fanginn hefði farið
gangandi. Olafur hreppstjóri sá
þegar að hér dygðu engin orð, held-
ur athafnir, reið hann þegar á bæi
og kvaddi bændur og vinnumenn
til leitar, fóru þeir, þrír saman í
hópi í allar áttir riðandi og gang-
andi eftir því sem við átti, vopnaðir
sveðjum og broddstöfum eða bar-
eflum og voru þó margir allhrædd-
ir. En sjálfur reið Ólafur austur
yfir Vötn til fundar við sýslumann,
sem bjó á Stóru-Ökrum. Vötnin
voru lítil vegna frosta og kulda til
fjalla. Ekki fara sögur af því hvað
þeim fór á milli Páli sýslumanni og
Ólafi hreppstjóra, en það vissu
menn síðar að jörðin Þorsteins-
staðir í Tungusveit var komin í
eigu sýslumanns, en hafði áður ver-
ið eign Ólals bónda. Kolur kvaddi
og menn til leitar um Blönduhlíð
og Norðurárdal, var farið þar um
ljöll í tvo daga, en allar urðu þess-
ar leitir árangursiausar. Atli Arn-
grímsson fannst livergi. — Þá var
það, að fólk viða um sveitir varð
bess vart að gengið var í búr og ekl-
hús og stolið mat og ílátum, bárust
hreppstjórum og öðrum heldri