Eimreiðin - 01.01.1962, Blaðsíða 95

EIMREIÐIN
83
einum stað í Fjórtán kennslu-
stundir í Yogaheimspeki segir:
’’Gjörðu ekki vitsmunina að Guði
Pfouin, leyt'ðu hroka þeirra ekki
Jeiða þig í l)lindni.“
^nginn ætti því að falla í þá
'eistni að láta mikið yfi: r sér, þótt
Jnn sé þess meðvitandi að vera
)Jð seni j-ajjag er hámenntaður,
.'‘igáfaður, skáld, listamaður, vís-
*ndamaður o. fl. o. fl. Hann getur
fr,
þrátt
fyrir það verið neðarlega
st,ga mannlegrar fullkomnunar. En
°neitanlega eru þetta góð tæki, sem
‘U'ðvelda leiðina uj)j) á við, ef þau
eru
notuð rétt til að þroska þá
e< iisþætti sem orðið hafa útundan,
Þuu geta líka orðið til trafala ef
'Uir laegri eðlisþættir eru sterkari,
Jafn'el dulvísindi er hægt að mis-
llota> en ekkert er jafn háskalegt
ndlegri velferð, en misnotkun á
1$rra máttarvaldi.
Ur
Ekkert er fjær mér en gera lítið
8eníal gáfum, háþroskaðri list,
^ '’ísindamönnum á borð við Ein-
tein og aðra slíka. Þetta eru glamj>
1 f,á 6. eðliþætti mannsins — inn-
þ, Iluganum — sem „slá í gegn
aðrir eðlisþættir séu minna
^ °skaðir, en um leið og þetta slær
j,|lttl á allt mannkyn, þá er það
a aþreifanleg sönnun fyrir mögu-
he*nm mannssálarinnar, fortilveru
nnar og framtíð, og sannarlega
.,lllr guð blessað þá sem þessa
lrtn gefa.
& ' mnnkynið hefur eignast mörg
j ^ 1 ~~ ómetanlegt framlag til að
h a því á hærra stig — en þó eru
^etU ehhj nerna dálítið stór ljós á
k'nuin í samanburði við þá fáu,
sem borið hafa kyndil hins guðlega
elds: Krist, Búdda.
Hin sanna lorna austurlenzka
dulsjreki, er boðskajaur guðlegra
ofurmenna sem gist hafa hæstu svið
mannlegrar þróunar, og sem af
fórnfýsi og kærleika til mannkyns-
ins dvelja með því enn. Við kristn-
ir menn megum því sannarlega
fagna boðskajr hinna austurlenzku
dulvísinda sem að langmestu leyti
liafa verið vestrænum þjóðurn ó-
kunn. Þau munu stytta leiðina og
auðvelda hana til þeirra heima er
trúarbrögð vor hafa boðað kristn-
um mönnum, en við megum ekki
gleyma því að þetta eru vísindi en
ekki trúarbrögð. Vísindi, sem sanna
að kenningar Krists er vegurinn til
fullkomnunar — vegurinn til guðs.
Ef mannkynið tileinkaði sér þessi
vísindi almennt, ef valdamenn
þjóðanna og aðrir áhrifamenn
stjórnuðu í anda þeirra, hversu óút-
málanleg breyting yrði ekki á lífi
þjóða og einstaklinga og hversu
miklum andlegum og líkamlegum
þjáningum yrði ekki afstýrt, en
mannkynið er heimskt — sem heild,
eins og segir í leikriti Ibsens „Þjóð-
níðingurinn“, sem við heyrðum ný-
lega í útvarpinu. Það er einn sem
veit, sem fórnar, sem berst fyrir rétt-
lætinu, sannleikanum, hinir vita
ekki neitt. Hetjan, sem sporar berg-
ið og klífur hæsta tindinn til hærra
sjónarsviðs, verður að hojra fyrir
þessum flatjárnaða förulýð, sem
skríðurá hjarnstorknum lágheiðum
mannlegrar þróunar, sí æpandi
að þeim sem hærra ber, frem-
ur glæjri, ler niður fyrir stig dýr-