Eimreiðin - 01.01.1962, Blaðsíða 22
10
EIMREIÐIN
miðja nótt voru þeii komnir í Út-
hlíðarskóg.
Hér legst ég til svefns, sagði Her-
móður, getur Jni drepið mig ef þú
vilt, en íylgja mun ég Jaér J:>á, og
er óvíst að sú fylgd verði Jtær Jjægi-
leg. Þú ert Jrrekmaður meiri en
ég, að líkamsburðum en ég er
vitrari svo sem mínir sveitungar
eru vitrari ykkur Skagfirðingum.
Veit ég og lengra en nef mitt
nær. Veit ég, að ]>ú hefur marg-
sinnis haft líf mitt í hendi Jtér
Jsessi dægur, síðan fundum okkar
Itar saman. Tvisvar hefði ég getað
ráðið Jjig af dögum, en enga löng-
un hafði ég til að hafa draug þinn
á hælum mér alla þá tíð er ég
kann að eiga eftir ólifaða, er ég þó
maður óragur.
Hér munum við nú skilja, mælti
Atli Arngrímsson, ég mun halda
ferð minni áfram og kenmr ]>að
ekki þér við. Skil ég eftir hjá þér
helming Jtess forða af mat er við
höfum aflað og sér svo hver um
sig. Ekki mun ég um Jaig ræða
né af þér segja þótt ég verði grip-
tnn
enda með ólíkinduni
við
heldar
höfum fundist. Og ef þu ", ,(g
ekki kjafti um mig lofa ég
þú skalt ekki jDurfa að stritast
að lifa lengi þar eftir. , . tjj
Stuttri stundu síðar hvart
út í myrkrið.
'íls*
Þess er getið í gömluin 31111 -t.
blöðum er Hákon ríki hefn'
að og finnast í Landsbókasa n* .
nr. 310003, 8to, þó víða tjl
leg og vantar mörg blöð n
hans hafi komið undir liauS. Qg
tíð maður einn mikill vextl ^j-j^j
ramur af afli, Jón Jónsson
-"""r E íf
hH
fork'
úr Barðaströnd vestur
hafði hann meðferðis, titan ^
einn mikinn og skinnbrók,
unnargóða. „Það sá ec, S. vjjk'
Hákon, „at maðr Jrezi rn)'n í
ingur til verca og took ec ‘ jtirej
mijna Jtienustu, hvers ec j
iðraðist. Vann hann hiá IlU^a(jj
mejra en fimm ár en tlrn^^
með Magnúsi syni mijnuin - £f
dag Góu, svo sem annars st
gietið í blöðum þezum-‘