Eimreiðin - 01.01.1962, Blaðsíða 106

94
EIMREIÐIN
menningar og bókmennta og fær grun
um, aS konur eigi ekki svo lítinn hlut
í sköpun og varðveizlu þessara and-
legu verðmæta. Og þessi uppistaða
gliiggvar skilning vorn á því, hver
menningarverðmæti konur hafa eftir
sig látið í íslenzku þjóðlífi. Ritgerðir
um einstakar skáldkonur geta verið
iróðlegar og skemmtilegar út af fyrir
sig, en ná ekki fullum tilgangi nerna í
samhengi við heildarmynd bókmennt-
anna og menningarástandið á hverj-
um tíma. En jrað er einmitt þetta sam-
hengi eða tengsl, sem fyrri liluti bók-
arinnar skapar. Annars gefa kafla-
heitin gleggsta hugmynd um efnisröð-
un og innihald bókarinnar, en þau
eru þessi: Eddukvæði og dróttkvæði,
sagnaritunin, menntun kvenna, seið-
konan og völvan, dansar og rímur ein-
setukonan, Kirkjubær á Síðu, Staður í
Reyninesi, Steinunn Refsdóttir, Þór-
hildur skáldkona, Jóreiður i Miðjum-
dal, Steinvör á Keldum, skáldkonur i
eldri íslendinga sögurn og skáldkonur
í yngri íslendinga sögum. Að lokum
er svo skrá um tilvitnanir og heim-
ildarrit.
Það er vart ofsagt, að þetta sé falleg
og vel gerð bók, bæði frá hendi höf-
undar, útgefenda og prentverks, en
hún er prentuð í Prentsmiðjunni Hól-
ar, og hefur prentsmiðjustjórinn þar,
Hafsteinn Guðmundsson, gert kápu-
teikningu og aðrar teikningar í bók-
ina af mikilli smekkvísi.
I.K.
Jóhannes Helgi: HÚS MÁLARANS.
Endurminningar Jóns Engilberts.
Setberg gaf út.
Það vakti allmikið unital og for-
vitni, þegar það fréttist, að Jóhannes
Helgi væri að skrifa endurminningar
Jóns Engilberts listmálara. Ekki þurfti
þetta þó að stafa af því, að svo Útjt
sé að listamenn gefi út endurffli1111,
ingar sínar, heldur mun forvh’1
margra hafa sprottið af hinu, a® J0'
Engilberts er þekktur að því að veIJ
maður hreinskilinn og tala enga tsP
tungu. ,{1
Þetta kom fram strax í fyrstu ko
um bókarinnar, sem birtust í P’11
reiðinni í fyrrasumar, enda v'öktl
þeir mikla athygli — og svo “e
líka raunin orðið urn bókina í 11
eftir að hún kom út. ,
Hús málarans er fjörlega sk'1
bók og um hana leikur andvari h*sp
ursleysis, æskufjörs og lifandi
sagnargleði.
í bókinni ræðir fyrst um æsku l‘st“'
mannsins og uppvaxtarár á Nja*s&
unni í Reykjavík; segir frá l°r
um hans, bræðrum og frænduffl, P‘
sem brugðið er upp skýrum myní
af þeim, ekki sízt móður Jóns. °
yfirleitt eru mannlýsingar bókai'11
ar dregnar sterkum dráttum, þaI „
að það fólk, sem urn er fjallað veIÁ
ur manni ljóslifandi. Mestur n s
bókarinnar fjallar þó um dvöl J
erlendis, einkum í Kaupmanna *
og Osló, kynni hans af listum og nS {
mönnum, en einnig greinir náið
heimili hans og nánasta umhverb °
einkalífi. .
Þeir, sem beðið höfðu bókariffl131.^
þeirri von, að þar segði frá einhverjg
hneykslanlegu, hafa vafalaust 0
fyrir vonbrigðum. Yfirleitt ræðir J ^
af hófsemd og góðvild um þá, selTl g
vegi hans verða, þótt fyrir koffl1
frásögnin sé blandin kírnni °S
konar kryddjurtum, sem ekki ^
þó að valda neinum alvarleguffl ^ ■
ingartruflunum. Þó að frásögnii1
tíðum af fjöri og gázka, má
greina að bak við þá grínni slær s
og hlýtt listamannshjarta.