Eimreiðin - 01.01.1962, Blaðsíða 94

82
EIMREIÐIN
hvötum, en svo nauðsynlegur er
hann, að án hans gæti maðurinn
ekki lifað í jarðneskum líkama. I
raun og veru er hann maðurinn
með öllum sínunt göllum og tak-
mörkunum, en óyfirstíganlegur
þröskuldur á þróunarbraut manns-
ins, og því löglegur þegn á búlönd-
um mannsandans. Aðeins innsœis-
hugurinn getur beizlað þennan
vilta förunaut, en það er um leið
sigurinn yfir efninu — fullkomleiki
mannsins. Það er því frumskilyrði
til að ná sem fyrst alhliða háþroska,
að tileinka sér hærri vitsmuni í rík-
ara og ríkara niæli. Öruggasti lyk-
illinn að Innsœinu, þessum töfra-
heimi þróunarinnar — hinnar
sönnu vizku, eru hin austurlenzku
dulvísindi.
Dulvísindin eru að sjálfsögðu
eitt af tækjunum, og þau gera ekki
annað en segja manni til vegar,
sjálfur verður maður að ganga leið-
ina á áfangastað, en dulvísindin
gera hana styttri og erfiðisminni en
ella, hlíti maður leiðsögn hennar.
Hún kennir manni að allir mögu-
leikar til hverskyns þroska og full-
komnunar búi innra með mann-
inum sjálfum og að með sérstök-
um lifnaðarháttum og margskonar
líkamlegri og andlegri þjálfun,
komist maður fyrr nær sínu æðsta
sjálfi, sem er eins og áður segir:
Andi — „neisti úr hinum guðdóm-
lega eldi“.
Þegar maðurinn hefur komizt á
það stig þroska að sjötti eðlisþátt-
urinn, innsœið, hefur að fullu tekið
yfirhöndina, þá liafa allir aðrir eðl-
isþættir mannsins náð tilsvarandi
þroska, því æðstu vizku er engun'
hægt að öðlazt, sem ekki hefur ka
þroskað alla aðra eðlisþætti sína *l
tilsvarandi stig, því sá sem heh11
náð því vitsmunastigi hefur ll1^
markalítið vald og ótakmarkaða
möguleika; væri einhver eðlisþ'h1
ur hans óþroskaður gæti það valtu
hinum örlagaríkustu afleiðing11111'
En aðeins fáir ntenn hafa náð þ'1
stigi þroska.
En þessu er ekki til að dreifa hj*1
fimm lægri eðlisþáttunum, en þal
mætti skipta vitinu í fimni flokka-
vitsmuni, gáfur, greind, skynsei'11’
undirvitund. Allt frá leiftrandi gaJ
um niður í sljóa skynsemi geta e ^
isþættirnir misþroskast, jafn' .
geníið (sem náð hefur litlu leib11
frá innsæinu) getur verið hinj1
mesti gallagripur, en hinn tregga
aði getur haft einhvern eðlisþatt
háþroskaðann. Þannig geta eðl)S
þættir mannsins á lægri stigllin
vitsins misþroskast, allt eftir vai
æðri eðlisþátta yfir hvatahugan11111,
fyrst og fremst, og þegar þesS el
gætt, að aðeins lítill hluti man"
kynsins hefur náð á þrepskjöld vlts
munanna, sem þó er ekki nelllíl
þriðji hæsti eðlisþáttur manns1IlS
(tveir eru fyrir ofan), og vitsml,n
irnir einir gera manninn ekki a"
lega betri, og jafnvel þrátt fy1'11 í*11
og kannski vegna þeirra getur ha1"1
sokkið neðar en nokkru sinni l)11
í andlega eymd og villimennsk11’
nái hann ekki til innsæishugallin
til að bjarga sér, þá sjáum við liva^
langt er til hins fyrirheitna lan
— andans. — Vitið eitt getur aðel,ls
verið kaldur reikningsstokkur.