Eimreiðin - 01.01.1962, Blaðsíða 41

EIMREIÐIN
29
leg hefur mál sitt hægt og virðu-
.;íta “í sama hátt og hann hafði
^ hugsað sér:
liéi samt>orgarar. hað er
siá °g dýrmæt ánægja að
ijj Ur hér á þessari stundu. Ver-
þ hjartanlega velkomin.
^iál' Sem ^er ^er ^ram er r stuttu
l^ 1 Það, að ég byrja á því að
]).■' ^afla úr fyrstu bók minni,
ljó& 1 af bláu hafi. Síðan les ég tir
Og °h minni, Söngvar liskarans
■^áh ^°^Um kafla úr óprentaðri
iha sögu sem á að heita, Hart er
Ssins hjarta.
les ^ an hefur hann lesturinn og
ogie'eiJa málsgrein stillt og rólega
sjt[ ^gUr anda og tilfinningu í mál
ljS'’0 sem bezt liann má.
Ibrl'lriri hann þetta allt utanað og
lestii^1 embeita huganum við
hVer^!nn. Hann sér útundan sér
st>rot smátt og smátt birtir yfir
]-UnU andliti móðurinnar unz
•iu v'1131' ‘h ástúð og fögnuði.
eogu sjáanlega skiptir Jrað hana
er>tla að hún sé hér ein áheyr-
^V1 ehhr hafa átt það
hotju' eitt hingað að þykjast af
í\’rir 'n 1 hégómlegu stolti frammi
' Q ahorfendafjölda.
^ ef betur var aðgætt — hann
var þess megnugur að vekja unað
og hrifningu í einni mannssál svo
að þar risi há bylgja óumræðilegs
fagnaðar. Og J)ó að honum hefði
tekizt að stilla hundrað sálir inn á
Jrá sömu bylgju, var Jrað í sjálfu sér
ekki svo stórkostlegur vinningur.
Álit og viðurkenning samborgar-
anna var honum kannski ekki eins
mikils verð og hann hafði áður
álitið. Það skipti ekki öllu máli Jtó
að fólkið kynni að meta hann lítils
og líta verk lians smáum augum.
Verk hans voru sennilega ekkert
afbragð eða sérlega aðdáunarverð.
En hann var sér J^ess meðvitandi
að þeirra yrði þó lengur minnst en
þess sem samtíðarfólk hans í Jxjrp-
inu talaði og framkvæmdi.
Og honum verður hughægra
eftir Jjví sem lengra líður á lestur-
inn.
Beiskjan og sviðinn, sem skiln-
ingsskortur og tómlæti fólksins
hafði bakað honum, líður brott úr
huga hans smátt og smátt.
Fyrr en varir hefur óvild hans
breytzt í vorkunnsemi, því að ein-
hvernveginn er hann orðinn sér
Jjess meðvitandi að sú smán, sem
fólkið hefur gert honum á Jjessum
degi muni þegar fram líða stundir
verða þess eigin vanvirða.