Iðunn - 01.03.1885, Blaðsíða 36

162 Pranz Engel:
að koma í fyrsta sinni í frumskóga brunabelt-
isins.
faegar eg kom ofan í dalinn var þar tjóðr höggv-
ið enn ekki farið að smíða liús eða búa jörð til yrk-
ingar. jpaki einu hrörlegu hafði verið tildrað upp á
ská til bráðabirgðar úr pálmablöðum ; var þar und-
ir arinu og rúmflet þeirra er þar bjuggu. það voru
Svabiun og 3 svartir menn er hann hafði í vinnu.
Eg hafði hengirúm mitt með mér; var það hengt
þar upp milli viðargreina. Svertingjarnir lágu undir
því á hörðum nautshúðum, enn Svabinn lá á gæru-
skinni lítið eitt til hliðar, og sneri fótum að arni.
Yið vöfðum ekkur í ullardúkum og sofnuðum í skóg-
arkyrðinni, og sváfum miklu betr en nokkur sælkeri
á dúnsængum. Bjargarforðinn: hrisgrjón, mais,
salt, kókoshnetr, brennivín og annað var geymt í
leðrbelgjum, vandlaupum og leðrkistum; enn út í
dimmasta horninu voru grasker og t ó t ú m a-flöskur
fullar af bezta vatni, þaktar pí s an g-blöðum.
Drykkjarker og skálar, og spænir úr klofnum tót-
úmaskeljum voru geymdar í vafjurtaháfum og tága-
meisum. þurkað ket hókk í mjóum strengslum,
svart og hart eins og leðr, á spírum og rám; á
trékrók úti undir þakskörinni hékk dálítið af söltuðu
fleski, nokkrar flöskur með floti og pálmaviðarsmjöri,
margir bögglar af hrásykri, vafðir innan í blöðum,
plokkaðar skógarhænur, páfuglar og 1 a p a - fuglar,
sem þeir höfðu skotið í rökkrunum ; í klofa á einu
trénu lá byssan, og var vafið vandlega um lásinn og
munnann, til að verja hana sagga, og hjá henni lá
skotfærapungr, skorinn úr flekkóttu tígrisskinni. Uti
fyrir voru tvær hellur til að mala með mais, kaffi,