Iðunn - 01.03.1885, Blaðsíða 5

G-letni lífsins.
131
dregið undan þeim bleika hórna á mánudaginn var;
þess vegna hefir ekki verið sent hingað«.
»0g fókst þá enginu hestrinn ?«
»JÚ, loksins fékst hann nú reyndar, enn þá var
komið myrkr, ogsvo þegar komið var með hann, var
bann bæði illa járnaðr og hálfhaltr; þó ætlaði þor-
ateinn að reyna að fara, enn þá var svo dregið orðið
af konunni, að Sigríðr sagði, að það væri ekki til
fieins að fara hóðan af. þ>að var líka orð og að
sönnu, því að hún skildi við eitthvað um miðnætti«.
»Hvaða ósköp eru að heyra þetta—og barnið hef-
b ekki náðst ?«
»Ja nei nei«.
»Og hvað var jporsteinn að tala við þig, var hann
að biðja þig um að hjálpa sór um í kistuna«?
»0—ójá, hann hólt kann ske að liann ætti ekki
öóg í hana, svo var liann að tala um dálítið fleira
Við mig«.
»Hvað var það helzt ?«
»0— það var nú ekkert fullgert með það« sagði
bóndi og ræskti sig, og fékk sór í nefið úr pungnum
sínum, og bauð þóru; »hann var að tala utan að
Þvi, að fá hana Gunnu litlu til þess að vera fyrir
barnan hjá sór. Hann sagði sér hefði dottið liún
undir eins í hug, því sér litist einna bezt á hana hér
n®rlendis«.
“Eg held hún fáist aldrei til þess að fara til þor-
steins—og eg vil varla láta hana til lians heldr. J>að
v®ri fyrir sig, ef hann ætti hana þá!«
“Ekki held eg só nú frágangssök að fara að Núpi,
' nóg eru efnin þar«.
9*