Iðunn - 01.03.1885, Blaðsíða 24

150
Jónas Jónasson :
»Eg inni til þess, sem við mintumst á í vor hérna,
um sumarmálin, um iiana Guðrúnu dóttur þína,
hvort þú værir fáanlegr til þess, að hvm færi til mín,
■—ekki fer hún þó líklega vestr héðan af hvort eð er«.
»Og ekki verðr það nií líklega. Enn hún verðr
nú líklega ekki til mikils í sumar, þó hún kunni ein-
hverntíma að komast á fætr, fyrst þetta óhapp
vildi til«.
»Eg veit nú ekki hvort það var svo mikið óhapp,
því annað mundirðu segja, ef það er satt, sem fiog-
ið hefir fyrir míg, að vestrferðin hennar hafi verið
undirlagt ráð með þeim prestskonu og henni, og
svo hafi átt að »bestilla« Björn áUrriðalæk vestr til
þeirra presthjónanna fyrir vinnumann að vori«.
»það------hver andskotinn!—og prestskonan lagði
þetta niðr fyrir mér, að hún gerði það til þess; að
koma henni frá Birni — það er víst lygi«.
»Nei — nei .... eg er hræddr um það sé satt. Hún
Sigrlaug sem þar var, hafði eyrun hjá sér, og heyrði
í það einum tvisvar sinnurn, að þær voru að pískra
uppi í stofulofti, og jafnvel að skrifa þessum Birui
sínum til um þetta, og ætlunin var að koma í veg
fyrir það, að hún færi til mín, enn Björn hefðihana«.
Gunnar gamli var alveg orðlaus. Slíka flærð gat
hann ekki trúað prestskonunni og dóttur sinni til
að hafa við sig ; — eins og hún hafði talað vel við
sig.
»Ja — þessu hefði eg sízt búizt við ; — og nii má
búast við að Björn verði helmingi verri enn áðr, þeg-
ar hann kemr að sunnan«.
»það má búast við öllu af lionum ; eg er nú kom-
inn, Gunnar xninn, til að fá að vita citthvað fyrm