Iðunn - 01.12.1887, Blaðsíða 7

Lausnari Jórvíkurmanna. 421
væru ekki reykelsi og myrra, þá voru þó egg,
smjör og kálfskjöt líka notandi. Endrum og sinn-
lun, þegar trúarákafinn virtist ætla að dofna, eða
gjafirnar tóku að þverra, þá dreymdi spákonuna
nýjan draum, eða hún fjeklc nýja vitrun, sem stað-
festi hina upphaflegu opinberun, og þannig hjelzt
trúin og vonin öfluglega við um liinn langa tíma
eptirvæntingarinnar.
Kaupmaður einn, er hafði látið í ljósi einhverja
efablendni í máli þessu, varð fyrir slíkri fyrirlitn-
ingu, að við sjálft lá, að allir skiptavinir hans yfir-
gæfu hann. Hann sneri þá við blaðinu, varð trú-
maður, og fór jafnvel að liafa á boðstólum »spá-
konutóbak». þar kom innan skamms, að enginn
kaupmaður í Yorkville bar við að hafa aðra sápu
í búð sinni en »spákonusápu» nje aðrar eldspýtur
en »spákonueldspýtur»; það vildi enginn maður sjá
»eldspýturnar þægilegu», hvað þá aðrar ómerki-
legri. Allt var orðið »spákonulegt» í Yorkville, srnátt
og stórt.
Spákonan undi mæta-vel liag sínum ; henni
fannst sjer verða gott af öllum þessum góða mat,
sem henni var sendur.
þegar tími fyllingarinnar nálgaðist, áttu bæjar-
nienn fund með sjer, til þess að bera saman ráð
sín um, hvernig fagna skyldi hinum fyrirheitna
lausnara, svo að vel sómdi. þeir rjeðu það af, að
fara sem næst því, er segir frá í guðspjöllunum,
að svo miklu leyti sem því yrði við komið.
Hesthús, kýr og hesta var nú hægðarleikur að
útvega sjer; Maríu og Jósep höfðuþeirog, þarsem
var spákonan sjálf og maður hennar. A hjarð-