Iðunn - 01.12.1887, Blaðsíða 26

440
Alex. L. Kielland:
ingjar lians. fóru sí-fjölgandi. Monsieur Alphon.se
varð nú miklu fremr en nokkru sinni áðr glæsi-
maðrinn, sem allir sóttust eftir kynningu við. En
Charles hólt auga með skuldasúpunni hans, sem alt
af fór vaxandi.
Hann lét halda spurnum fyrir um Alphonse svo
nákvæmlega sem framast var auðið ; og þar sem
háðir stunduðu sömu iðn, þá gat hann að minsta
kosti farið allnærri um tekjur hans. Útgjöldin var
talsvert auðveldara að fara nærri um, og Charles
varð þess brátt áskynja, að Alphonse var farinn að
skulda ýmsum talsvert.
Charles hélt áfram kunningsskap við ýmsamenn,
sem liann annars kærði sig lítið um, að eins fyrir
þá sök, að hann fckk með því móti færi á að vita,
hve ríkmannlega Alphonse hclt sig og hve gálaus-
lega hann sóaði fé. Hann hélt sig að sömu kaffi-
húsum og matsölustöðum sem Alphonse, en á öðr-
um tímum ; og hann lét sauma fötin sín hjá sama
skraddara sem Alphonse, rétt af því að litli skradd-
arinn hafði málbeinið uppi, og var alt af að barma
sér yflr því, að monsieur Alplionse borgaði aldrei sína
skrad d ar a -r ei k n i n ga.
Oft datt Charles það í hug, að hægðarleikr væri
nú að kaupa nokkrar skuldlieimtur á hendr Al-
phonse og selja þær svo í liendr einhverjum harð-
hentum okrkarli. En það væri að gera Charles
stórlega rangt til, að liugsa, að honum hafi eitt
augnablik komið til hugar að gera neitt þvílíkt
sjálfr. Hann gat hinsvegar ekki að því gert, að liann
hafði gaman af að liugsa um, hvað þetta væri auð-