Iðunn - 01.12.1887, Blaðsíða 39

Tveir vinir.
453
svo að það datt í gólfið og fór í mola. Svo slepti
hann hendinni á líkinu og hatt vasaklútnum sínum
undir hökuna á því og upp um hvirfilinn
þá skildu hinir, hvað um var að vera : »Dauðr?
— er hann dauðr — læknir ? — Monsieur Alphouse
dauðr ?»
»Slag!» svaraði læknirinn.
Einn kom þjótandi með vatn, annar með edik ;
hinu megin í salnum heyrðust hlátrar og skellirnir í
billiard-kúlunum.
það var þaggað niðr í þeim, og kyrðin óx og
færðist út um mannþyrpinguna eins og í stærri og
stærri hringum út frá likinu, þangað til loks að alt
var orðið hljótt.
»Komið þið og takið þið undir!» sagði lælcn-
irinn.
þeir tóku líkið upp og lögðu það á sófa í einu
horninu á salnum, og svo var slökt á'iiæstu gas-
ljósunum.
Madame Yirginie stóð enn þá upprétt; hún var
náföl í franmn og þrýsti hægri hendinni að brjósti
sér. jpeir báru hann rétt fram hjá skenkiborðiuu.
Læknirinn hafði tekið undir herðarnar, svo að
vestið drógst upp, og sá í mjallhvíta fínu
skyrtuna.
Hún gat ekki slitið augun af inum grönnu, lipru
limum, sem hún þekti svo vel, og húu lét ekki af
að stara út í skuggsýnið í krókinn, þar sem hann
lá.
Elostir gestirnir höfðu sig í kyrrþey á braut.
Nokkrir ungir menn komu inn með háværð frá göt-
unni; einn af þjónunum brá við á móti þeim og