Iðunn - 01.12.1887, Blaðsíða 11

Alex. L. Kielland: Tveir vinir. 425
þremenningar í móðurætt, og heimili þeirra vóru í
sama stræti, og örskamt á milli — en í borg eins.
og París hefir það meiri áhrif á umgengni manna
heldr en skyldleiki — og því gengu þeir báðir í
sama skóla.
Upp frá þessu máttu þeir aldrei hvor af öðrum
sjá á uppvaxtar-árunum. Að upplagi til vóru þeir
í ýmsu hvor öðrum mjög ólíkir, en hvor lagaði sig
eftir öðrum, svo að á endanum féllu eiginleikar
heggja svo vel samau, eins og þrístrendu og fer-
strendu spýturnar, sem við lékum okkur að, þegar
við vorum börn, og höfðum til að setja saman úr
fallegar myndir.
Og satt að segja var vinfengi þeirra svo gott, að
fá eru dæmi meðal ungra manna ; því að þeir skoð-
uðu ekki vioáttuna eins og skuldbindingu fyrir aun-
an þeirra til að þola hinum alt; miklu fremr virt-
ust þeir keppast við að sýna hvor öðrum sem mesta
nærgætni.
En þó að Alphonse sýndi þannig Charles tals-
verða nærgætni í umgengni, þá var það samt alveg
óafvitandi sjálfum honum, alveg ósjálfrátt, og hefði
einhver sagt lionum það, hefði hann sjálfsagt
skellihlegið að slíku hrósi og álitið það tóman mis-
skilning.
Honum fanst lífið yfir höfuð ofur-auðvelt og blátt
áfram, og sízt af öllu hefði honum getað komið til
hugar, að hann þyrfti í nokkru að sveigja lund sína
eða náttúrufar gagnvart Charles vini sínum.
Að Charles væri bezti vinr sinn, það fanst hon-
um eins sjálfsagt og eðlilegt eins og það, að hann,
sjálfr dansaði allra manna bezt, væri bezti reið-