Iðunn - 01.12.1884, Qupperneq 34

304 Skólalíf á miðöldunum.
skyldi um hálsinn. |>etta gerðu eigi einungis
fátækir námsmenn, heldur var það og altítt fyr-
ir munkum í þá daga ; þeir verzluðu drjúg-
um með þess konar verndargripi, til mikillar
glötunar gömlum haudritum, er fóru þannig for-
görðum hrönnum saman. Sá stúdent, sem kunni þá
list að rekja forlög manns eptir stöðu himintungla á
fæðingarstundu hans, átti jafnan vísar góðar viðtök-
ur, hvar sem hann kom. Slíkir garpar koma mjög
við sögur og æfintýri á miðöldunum. Binn er lát-
inn segja fyrir, að það eigi að liggja fyrir barni
að drýgja dauðasök, og er svo látinn lifa það,
að hann kveður sjálfur upp dóminn. Stundum,
þegar mikið gekk á og lýðurinn var í uppnámi,
rjeðust þessir umrenningar jafnvel í að fást við
fjölkynngi. En með því að þeir kunnu lítt til
þeirrar listar, fórst þeim hún miður úr hendi en
skyldi að jafnaði. Bitt dæmi þess meðal annars er
í frásögur fært, er við bar í Dijon, á þeirn árum er
Karl konungur sjötti var brjálaður. Gáfu sig þá
fram þar í borginni tveir stúdentar, Poinson og Bri-
quet, og ljetust hafa komizt fyrir, hver væri undir-
rót að veiki konungs, og fundið ráð við henni. þeir
settust í skóg einn þjettan skammt frá borgarhliðum
og tóku þarstór gjöld af lýðnum ; þorðu fáir að fær-
ast undan þeirri kvöð, til þess að því yrði eigi um
kennt, ef miður tækist að lækna konung. þeirljetu
smíða tólf stoðir geysimiklar og jafnmargar festar, og
stóran kranz, allt úr járni. Stoðir þessar ljetu þeir
reisa upp þar úti í skógi, binda við þær festarnar og
setja kranzinn ofan á. Að þessu verki var verið svo
vikum skipti. Galdramennirnir Ijetu sjer það vel
líka ; þeir lifðu í allsnægtum á meðan. Jpegar allt