Ægir - 01.12.1916, Page 7

ÆGIR
135
ferma þessar vörur þar, með þvi hann
vildi eigi tefja ferðina með því að bíða
eftir að fá bjart veður til að sigla þar
inn.
Þegar á Reykjarfjörð kom var þar
kominn Guðmundur kaupfélagsstjóri Pét-
ursson í Ófeigsíirði. Hafði hann átt von
á salti með skipinu frá Rey^javik, en
vegna rigninganna, sem gengu í Reykja-
vík meðan Ceres lá þar, hafði ekki verið
hægt að skipa því út. Guðmundur var
nú kominn þarna með mótorbát og 3
uppskipunarbáta tíl að taka saltið, en
greip nú í tómt. Voru það honum mikil
vonbrigði, því þá var allgóður þorskafli
á Ströndunum, en enginn hnefi af salti
til, vestanmegin Húnaflóa.
Svo sem kunnugt er, liggur énginn
sinii enn til Reykjarfjarðar og hvergi nær
en á Hólmavík. Er þangað 6—8 klst.
landvegur.
Þó hefði nú Guðmundur verið betur
farinn hefði viðskiftamaður hans í Reykja-
vik sent honum skeyti til Hólmavikur
uni það, að saltið væri ekki með skipinu.
I fyrsta lagi hefði hann sparað sjer ferð
°g oliueyðslu til Reykjarfjarðar og i öðru
iagi
er all-líklegt, að hann hefði verið
búinn að gera aðrar ráðstafanir til að ná
i salt.
Síðar var mér sagt, að Guðmundur
kefði þegar daginn eftir riðið inn til
Hólmavikur, og sent þaðan skeyti af nýju
til Reykjavíkur, og var þá vélarbáturinn
»Hera« sendur þangað norður með salt.
Eigi verður það tölum talið, hve mikið
nienn á þessu svæði hafa tapað við þetta
saltleysi, því um þennan tíma var einna
ýeitast i veðri af því, sem varð á sumr-
jnu, og þvi erfitt að verka fiskinn, sem
narðfisk.
Hað mætti nú halda, að þetta stafaði
af fyrirhyggjuleysi kaupmanna, að hafa
eigi trygt sér salt i tíma. En mér var svo
sagt, að saltskip til kaupfélags þess, sem
Guðmundur veitti forstöðu, væri búið að
vera afarlangan tíma í hafi og var þess
því vænst á hverri stundu, en ekki er
mjer kunnugt um, hvort það kom nokk-
urn tíma eða aldrei.
En þetta sýnir meðal annars, að það
er þvi nær ómögulegt, að þetta land-
svæði taki nokkrum verulegum framför-
um, svo lengi sem það er talsímalaust.
í sumar voru 2 eða 3 norsk síldveiða-
fjclög á Ingólfsfirði, sem er skamt fyrir
norðan Reykjarfjörð og nú er sagt, að
búið sé að mæla Norðmönnum út allar
lóðir á þeim firði, sem nýtilegar eru til
síldveiðareksturs. Er liklegt að þetta verði
til að flýta fyrir því, að þar komi tal-
simasamband, því eigi geta Norðmenn
unað því til lengdar að vera án síma-
sambands, og ef það kæmi þar, þá mundi
Rey kj ar fj örð ur og Nor ð ur fj ör ð ur nj óta góðs
af þvi, því um þá staði yrði síminn að
Hggja.
Annars liggur þetta svæði, Reykjar-
fjörður, Norðurfjörður og Ingólfsfjörður,
ef til vill, betur við síldveiði, en nokkur
annar staður hér á landi.
Á Reykjarfirði athugaði eg nokkur
bryggjustæði til sildarúlgerðar. Nú er svo
komið við þann fjörð, að ýmsir spekúl-
antar, einkum ísfirðingar, hafa náð eign-
arheimild eða umráðum á þvi nær öll-
um lóðum, sem nýtilegar eru til sild-
veiðareksturs, og halda þeim í afarháu
verði.
Frá Reykjarfirði hjeldum vjer sam-
dægurs til Blönduóss og komum þar
seint að kvöldi.
Var þar tekið mjög mikið af ull og
varð viðstaðan þar svo löng, að vjer
komumst eigi af stað þaðan fyr en undir
kvöld daginn eftir. Var þá haldið til
Skagastrandar.
Á Skagaströnd fór eg af »Ceres« og