Ægir - 01.03.1918, Blaðsíða 9

ÆGIR
45
urinn til að frelsa menn i fullu fjöri frá
dauða, og þar sem um fyrirvinnu er að
ræða, koma í veg fyrir eymd og máske
sjúkdóma, sem afleiðingar þess að fyr-
irvinna féll frá. Bæði spítali og björgun-
arskip eru iilraunastojnanir. Þekking er
sameiginleg, hún verður að vera í fylsta
mæli á báðum stöðunum.
Landið ælti að eiga skipið, en sjóður
styrkja úthaldið. —
Óskandi væri nú að fleiri vildu taka
til máls um þetta atriði, það verður að
vera áhugamál þess lands, sem stendur
og fellur með útgerðinni og þeim mönn-
um, sem þá hættulegu atvinnu reka. Geti
Norðmenn siglt »Colin Archers« skipum
sínum, sér og landi sínu til frægðar, trúi
eg aldrei að við eigi gætum það einnig,
en það verður að lærast, þar má ekkert
heita, að það slarkist af. Þess vegna yrði
landið að styrkja tvo menn minst tíl að
lœra og lœra vel, aðferðir á samskonar
skipum, sem á næstu árum yrðu hér
björgunarskip. —
Rvík 21. marz 1918.
Sveinbjörn Egilson.
9
Skýrsla til fiskijélags jslanðs.
New-York 16. janúar 1918.
Svo sem stjórn Fiskifélagsins er kunn-
ugt, fór eg til Vesturheims með s/s »Gull-
fossi« 24. okt. f. á.
Til New-York kom eg 9. nóv. og dvaldi
þar til 4. des. Þann tíma sem eg dvaldi
í New-York notaði eg til að kynna mér
til hverra helzt væri að snúa sér um
upplýsingar í hverju efni. Samtímis skrif-
aði eg mönnum f Gloucester, sem eg
sumpart þekti og sem mér sumpart hafði
verið bent á. Eins og eg gat um í bréfi
minu til Fiskifélagsins í nóv. (sem eg
reyndar ekki veit hvort það hefir fengið,
þar sem eg ekki hefi fengið neitt bréf
frá félaginu til þessa dags) varð eg þess
þegar áskynja, að Ameriskum kaupsýslu-
mönnum er allumhugað um að viðskipti
haldist milli íslands og Ameríku eftir að
ófriðnum léttir af, og að þeim var það
fulljóst, að slíkt gæti því að eins átt sér
stað, að við gætum selt framleiðslu okk-
ar hér, svo að skipin þyrfti eigi að sigla
tóm aðra leiðina. Eg benti þá á einn
möguleika, sem sé þann, að hafa New-
York eða einhvern annan bæ í Banda-
rikjunum sem millistöð á leiðinni frá
Argentínu. Eg fer því eigi fleiri orðum
um þann veg að þessu sinni.
Eg vil þegar taka það fram, að afar-
erfitt er að geta sér til hvernig ástandið
verði hér í Vesturheimi að ófriðnum
loknum.
Nú sem stendar er mjög mikill skort-
ur á öllum fiski og þó einkum á sfld.
Hefir ferskur fiskur komist hér í svo
afskaplegt verð að slíks eru engin dæmi,
langt á aðra krónu enskt pnnd. Saltfisk-
ur (Klipfisk) er þó ekki í neinu geysi
verði, enda var sala á honum til Cuba
farin fram áður en þessi mikli fiskiskort-
ur varð fyrirsjáenlegur, en hann stafar
aftur af fólksfæð og skipaskorti. Verðið
mun naumast hafa farið fram úr $ 17
pr. 112 ensk pund. Saltfiskur blautur var
rétt fyrir jólin keyptur á 12,50—14,50
cwt. og var allmikil eftirspurn. íslenzk
síld er ófáanleg og mjög mikil eftirspurn
eftir henni. Er nú sagt, að enska stjórn-
in hafi selt hingað sild þá, er hún keypti
heima á íslandi og leikur enginn efi á
að hún hefir selt hana með miklum hag,
líklega um eða yfir $ 40 pr. tunnu. Þá
var og mjög mikil eftirspurn eftir sölt-
uðu heilagfiski (flökum), en sú vara er