Ægir - 01.03.1918, Blaðsíða 14

50
ÆGIR
svipað og heima hjá oss. Allar eru þess-
ar fiskitegundir vel seljanlegar hér verk-
aðar á sama hátt og tiðkast heima hjá
oss, en eigi mundi borga sig að selja
þær hér eins og nú stendur, meðan
farmgjald er eins hátt og nú á sér stað.
Verðið fyrir þorsk (Klipíisk) var i Glou-
ccster rétt íyrir jólin (17—18 dollara pr.
cwt. f. o. b. og ef tekið er tillit til þess
að dollarinn er nú ekki nema 3,18 kr.
virði, þá er þetta ekki neitt gæða verð
og það því siður, sem vér gætum ekki
vænst að fá þetla verð heldur, þvi nokk-
uð hlyti að ganga i koslnað hér, þar
sem vér höfum engin bein sambönd við
Cuba, sem kaupir þenna fisk hér. Að
visu er þessi fiskur, sem héðan selst illa
verkaður, borinn saman við vorn fisk,
en nú eru Cubamenn einu sinni orðnir
vanir þessum fiski og þekkja eigi annað
betra, er því mjög óvíst að þeir vildi
borga betri fisk að nokkrum mun hærra
verði, og að minsta kosti mundi þurfa
langan tima til að koma vorum fiski í
meira álit þar. Er þá eigi um annað að
gera fyrir oss, en annað tveggja að hugsa
ekkert um fisksölu hér vestanhafs, eða
þá að taka upp þá meðferð á fiskinum,
sem hér er liöfð og til þess mundi eg
eindregið ráða, en auðvitað er eitt aðal-
skilyrðið fyrir þvi, að vé'r getum gert oss
peninga úr öllu affallinu, því að fengjum
vér likt verð fyrir það og hér er gefið,
þá er það eitt ærinn hagur. Að vísu gæt-
um vér selt fisk vorn hér blautan (salt-
aðan í stafla) og fengið allgott verð fyrir
hann, en frá því vildi eg fremur ráða.
Eg vil nú færa rök fyrir þvi, að eg legg
fremur til að selja íiskinn fullverkaðan
(íleginn, reittan og pakkaðan) heldur en
i söltuðu ástandi.
I fyrsta lagi mundi mikil atvinna miss-
ast heima, et allur fiskur yrði seldur ó-
verkaður, en vinna við þurkunina, eins
og hún hefir verið hingað til og vinna
við þessa aðferð mun vera sem allra
næst jafnmikil. Vinnan gæti farið fram
að vetrinum og inni í húsum. í öðru
lagi yrði farmgjald miklum mun minna
af fiskinum i kössum lieldur en með
öllu draslinu, og i þriðja lagi mundi fást
jafnara og hærra verð fyrir fiskinu. Þess
ber að gæta, að fiskur sá, sem seldur er
hér vestur um álfuna þannig útbúinn er
engu belur verkaður en harði fiskurinn,
sem sendur er til Cuba. Ef vér nú vönd-
uðum fisk vorn engu miður en vér höf-
um gert hingað til, þá geri eg ráð fyrir,
að hann mundi fljótlega komast i meira
álit hér á markaðinum en innlendi fisk-
uriun. Þá heyrði eg menn heima láta
það i ljósi, að umbúðirnar mundu verða
svo dýrar að eigi mundi svara kostn-
aði, þólt mun hærra verð fengist. Ef
roð og bein ætti að fara til einkis, þá er
ekki ólíklegt að umbúðirnar yrði óhæfi-
lega dýrar. En gætum vér gert oss úr
afíallinu annan eins mat og menn gera
hér, þá eigi einungis borgar það allar
umbúðir heldur gefur mikið fé um fram.
Þá má og heldur eigi ganga fram hjá
því hugsunarlaust að slikar verksmiðjur
veita Qölda fólks atvinnu.
llátahald og kostnaður við að pækil-
salta fiskinn mundi að miklu eða öllu
leyti vinnast upp með því hve íiskurinn
verður þyngri i vigt. Þá mundi og þurfa
tiltölulega minni reiti til að þurka fisk-
inn á, þar sem hann er að eins þurkað-
ur einn dag og miklu minna gengi af
fiskinum i Nr. 2—3, af þvi að það sem
oftast fellir fiskinn við aðgreiningu heima
liggur i þeim líkamshlutum fisksins, sem
fara i affallið, dálkinum o. fl. Og að sið-
ustu er það mun meiri menningarbrag-
ur að senda hverja vöru sem er full-
komlega hæfa fyrir heimsmarkaðinn, held-
ur en að láta aðrar þjóðir hafa atvinnu