Ægir - 01.03.1918, Blaðsíða 15

ÆGIR
51
við að búa vöru vora undir markaðinn.
Komi eg heim í sumar, sem líkindi eru
til, hefi eg hugsað mér að flytja erindi
um þetta efni, og vænti eg aðstoðar hátt-
virtu stjórnar Fiskifélags Islands með
húsrúm o. þ. u. 1.
En þólt, eins og nú slendur, að lítið
sé selt af »Klipfisk« í Bandarikjunum,
þá er ekki þar með sagt, að eigi mundi
mega takast af afla honum hér sæmilegs
markaðar. En eg ætla þó ekki að fara
um það fleiri orðum nú. Það væri mjög
nauðsynlegt að eg eða hver sá, er koma
kynni eftir mig, hefði ávalt sýnishorn at
isl. sjávarafurðum, en vitanlega yrði það
allmikill kostnaðarauki, þvi húsaleiga er
hér afskaplega há og mundi ófáanlegt
slikt húspláss fyrir minna en $ 50 um
mánuðinn. En eigi er hálft gagn að hafa
hér mann meðan eigi er hægt að koroa
þessu við.
Sild. Það heflr verið samróma álit
allra þeirra, sem eg hefi átt tal við, að
islenzka síldin væri bezta sildin á mark-
inum að hollenskri sild undantekinni.
Nú er alls engin síld hér á markaðinum
og eftirspurnin mikil. En þar sem að ís-
lendingar munu nú þegar hafa selt ensku
stjórninni það litla, sem fiskaðist síðast-
liðið sumar, er ekki til neins að fást um
það. Eg fæ eigi betur séð en mikil von
geti verið um sölu á síld hér i framtið-
inni, og að minsta kosti mundi það
heppilegra íslenzkri síldarsölu i framtíð-
inni að ávalt yrði nokkuð selt hér vestra.
Eitt er það, sem þarf að vekja eftir-
tekt á viðvíkjandi síldinni, og það er að
íslendingar hafi skrásett vörumerki á
allri sinni sild, svo siður sé hætt við að
aðrar þjóðir selji lélegri sild undir nafni
islenzkrar sildar. Nú í vetur er sagt að
i Brocklyn hafi verið seld norsk sild
undir nafni islenzkrar síldar. Þetta er
náttúrlega freisting að nefna vöru sina
því heiti sem mest er sóktst eftir, en af-
leiðingin getur orðið sú, að isleuzk síld
missi álit. Ætti að sjálfsögðu að liggja
þung refsing við, ef merki væri fölsuð,
og þyrfti að gera samninga um þetta at-
riði við útlendar þjóðir, og þá eigi hvað
sizt við Norðmenn og Svía.
Lax. Ekki tel eg neinn efa á að selja
mætti hér islenzkan lax og þá einkum
reyktan. Byggi eg þetta á því einkum
hve lax sá, sem hér er seldur er vond-
ur, borinn saman við islenzkan lax. Gengi
skip á milli um veiðitfmann, sem hefði
frystirúm, myndi og mega fá hér miklu
hærra verð en heima, fyrir ferskan lax.
Lýsi. í Bosíon var mér sagt, að eitt-
hvað af islenzku lýsi hefði komið liingað
vestur og hefði það verið rannsakað hér,
og hefði það verið fundið að því, að of-
mikil aska væri í því. Eigi gat sögumað-
ur minn sagt mér neitt um hvaðan lýsi
þetta hefði verið, en það taldi hann á-
reiðanlegt að það hefði verið þorskalýsi.
Er mér nær að halda að þetta umrædda
lýsi hafi verið frá Færeyjum en ekki ís-
landi, en hvað sem því líður er nauð-
synlegt að vita hverjar kröíur eru gerð-
ar til góðs lýsis á hverjum markaði fyr-
ir sig. Annars er ekki góður markaður
hér fyrir lýsi, að minsta kosti eltki með-
an stríðið stendnr.
Hrogn. Sú vara hefir engan markað
hér í landi að því, sem mér er kunnugt.
Hákarl og skrápur. Af skýrslum fiski-
veiðaumsjónarmannsins í Bandaríkjunum
má sjá, að notkun hákarls til manneldis
og skráps til sútunar fer mjög i vöxt.
Hefi eg gert mér mjög mikið far um, að
komast eftir hvernig er farið með þessa
vöru, en hefi ekki enn getað komist eft-
ir því. Býst helzt við, að eg mundi þurfa
að fara vestur að Kyrrahafi til að kynn-
ast þvi. Háfur hefir eigi verið etinn hér
til skamms tíma, en nú er farið að selja