Ægir - 01.03.1918, Blaðsíða 22

58
ÆGIR
inn á svæði, þar sem viðkomandi fiskar
gjóta alls ekki, og svo austur með Norð-
urströndinni og alla leið til Austfjarða,
eins og straumarnir liggja (á sumrin að
minsta kosti), sólarsinnis kringum landið.
En austur fyrir Langanes komast þau
ekki fyrri en seint i júli, og suður á hina
syðri af Austfjörðunum ekki fyrri en
seint í ágúst eða í september.
Meðan á þessum flutningi stendur,
vaxa seiðin, og taka smámsaman á sig
gerfi foreldranna, fara að fá lit o. s. frv.
En samtímis því fara þau að jafnaði að
liætta uppsjávar lífinu og leita botnsins,
og verður það fyrir flestum tegundum
um leið að leita inn að ströndinni, þang-
að sem grynnra er, á 0—40 fðm. dýpi.
Þegar svona langt er komið þroska seið-
anna, er margt af þeim enn við Suður-
ströndina, en mikill urmull af þeim nær
að komast inn í firðina á norðvestur,-
norður- og austurströndinni áður en þau
ná í botninn. Þegar botnlífið byrjar, bælta
seiðin að elta svifdýrin og fara nú að
nærast á staðbundnari dýrum, eins og t.
d. marflóm og öðrum smáum botndýr-
um. Verða þau nú einnig sjálf meira eða
minna staðbundin og dvelja á grunnin-
um eða í fjörðunum 2—4 ár eftir því
hver þau eru.
Rað er auðskilið, að þessi dreifing seið-
anna yfir miklu stærra svæði, en þau
eru gotin á, hlýtur að verða þeim að
miklu liði í því tilliti, að síður er hælta á
þvf, að þau verði svo mörg á tilteknu
svæði, að næringarskortur gæti orðið
þeim að Qörtjóni, þau dreifast þannig
ósjálfrátt um »hagann« og afeta siður
hvert annað. En þessum greyjum eru
fleiri hættur búnar en matarskortur: Þau
eiga marga óvini, bæði í sjó og lofti,
ýmsir smáfiskar, t. d. síld og fuglar sækj-
ast mjög eftir þeim. Meðan þau eru í
eggi og ný-klakin er lítill slægur i þeim,
og þar að auki eru þau alveg glæ, og
felast þvi vel í tærum sjónum fyrir óvin-
um, sem kynnu að vera á sveimi. En *
þegar þau fara að stækka, hyrja ofsókn-
irnar fyrir alvöru. Reyna þau þá oft að
leita sér hælis undir marglyttum, eins og
sjá má tíðum hér við vestur- og norður
ströndina í júlímánuði, eða undir ýmsu
sem flýtur á sjónum, svo sem þangklóm,
spýtum o. fl. En þrátt fyrir þetta fara þau
unnvörpum i óvini sina, og stundum
geta þau borist inn að landi þar sem
fjarar undan þeim, eða berast inn um
ósa inn í ósalt vatn eða brimrotast, og
svo fram eftír götunum. Víst er um það,
að mikið hlýtur að farast, því að eggja-
fjöldinn, jafnvel þeirra fiska, sem eiga
þau fæst, er svo afskaplegur, að ef alt
það kæmist á legg, sem klekst á einu
ári, mundi sjórinn fyllast og matarskort- *
urinn fljótt setja takmörk fyrir frekari
fjölgun.
Fiski-höfn fyrir Austfirðingafjúröimg.
Eitt hið mesta áhugamál sjómanna-
stéttarinnar á Austurlandi er efalaust það,
að gjörð yrði fiskihöfn á svæðinu frá
Austurhorni að Hornafirði.
Eg skrifaði grein um þetta mál 1915,
sem kom út i Austra, og benti þá á ýmsa
staði, siðan hafa ýmsir ritað um þetta
mál, og það verið rætt á fjórðungsþingi
Fiskifélagsins hér eystra i fyrra, og eins
hafði fiskiþingið síðasta málið til með-
ferðar. Allir sem eitthvað hafa um mál-
ið sagt hafa helst bent á Hvalneskrók,
sem heppilegastan stað fyrir þessa höfn.
Nú hefir landsstjórnin ráðið hafna-
verkfræðing til þess að rannsaka þá staði,