Ægir - 01.03.1918, Blaðsíða 13

ÆGIR
49
hennar það ekki að fullti til kynna, því
hún nefnist: Net and hvine Factory, en
eg vissi að hún hafði einnig strengjabraul
(ropewalk) og að þeir bjuggju til færi
þótt þau auðvitað væri úr bómull. Eg
fór þangað tveim sinnum, en hitti í
hvorugt skipti forstöðumanninn. Eg var
einráðinn i að gefast ekki upp fyr en eg
fengi að sjá verksmiðjuna og fengi ein-
hverjar upplýsingar. Eg fór þvi enn af
nýju og nú hitti eg manninn, sem veitti
verksmíðjunni forstöðu. Hann tók mér
all vingjarnlega en færðist undan að gefa
mér neinar upplýsingar, og eigi vildi
hann sýna mér vélarnar né strengjabraut-
ina. Hann spurði mig um, i hverjum til-
gangi eg vildi fá að sjá vélarnar og
hverjar væri þær upplýsingar, sem eg
æskti af þeim. Eg sagði honum hið
sanna, að vér hefðum i huga að koma
upp hjá oss þesskonar verksmiðju, þvi
vér þyrftum mjög mikilla veiðarfæra með
og því vildi eg fá að vita hvort þeir á-
liti, að samskonar vélar og þeir heíði,
mætti nota til að vinna úr hampi, þvi
auðvitað kæmi oss ekki til hugar að
búa til bómullarfæri. Ef það nú væri á-
lit þeirra að þessi áhöld mætti nota, þá
vildi eg beiðast upplýsinga um verð á
þeim, og hvert ætti að snúa sér til að fá
vélarnar o. s. frv. Hann kvað verksmiðj-
una vera félagseign og héti félagsstjórinn
Ross, en væri ekki í Gloucester heldur i
Boston og yrði að fá skiflegt leyfi hjá
honum til að sýna verksmiðjuna og gefa
nokkrar upplýsingar. Bauðst hann til að
skrifa Ross og þáði eg það að visu, þótt
það gæti fyrst komið mér að gagni
seinna.
Var bréf hans á þessa leið:
Dear Mr. Ross.
Mr. Matth. ólafsson a member of the
Icelandic parliament was here to day and
desired some informations of a private
character concerning our busiuess. I
have referred him to you and am giving
him this letter. Yours truly etc.
F*egar eg kom til Boston fór eg þegar
á skrifstofu Mr. Ross, en þá var hann í
New-York á einhverjum aðalfundi og
skrifstofuþjónarnir gátu ekki sagt með
vissu hvar hann byggi, héldu að hann
hefði oftast búið á Hotel Astor. Þegar eg
kom til New-York leitaði eg hans á Ho-
tel Astor. Hann hafði verið þar, en far-
ið með næturlestinni. Býst eg við að
hitta hann í Boston i febrúar þvi þá
hefi eg ákveðið að vera þar. Vænti eg þá
að úr þessu rakni, og eg fái að sjá verk-
smiðjuna og fái einhverjar upplýsingar,
en auðvitað kostar það að fara aftur til
Gloucester, en þangað hefði eg ekki far-
ið ella fyr en i apríl.
f*á vildi eg fara nokkrum orðum um
álit mitt á markaðshorfunum fyrir is-
lenzkar sjávarafurðir hér. Eg hefi skygnzt
nokkuð eftir markaði fyrir landafurðir
og geri grein fyrir áliti mínu í því efni i
skýrslu minni til stjórnarráðsins. Er þar
i stuttu máli eigi um annað að tala en
ull, gœrur og kindagarnir. En allar þess-
ar vörur eru eigi aðeins vel seljanlegar
hér, heldur og i allháu verði eins og
stendur. Skinnin islenzku þykja góð, en
ullin illa þvegin og illa aðgreind. Garn-
irnar, eins og þær eru nú verkaðar þykja
að visu mjög léleg vara, en eftirspurnin
eftir þeirri vöru er afarmikil, og ef ís-
lendingar keyptu sér vélar þær, sem hér
eru notaðar til að hreinsa garnir með,
og þær eru ekki mjög dýrar, alt að 900
dollara, þá mundi garnasalan gefa álit-
legan hag. Eg ætla þá að snúna mér
að sjávarafurðunum og skal þá fyrst
talinn:
Fiskur (þorskur, langa, ýsa, keila og
upsi). Má segja, að hlutfallið á milli
verðsins á þessum fiskitegundum sé mjög