Ægir - 01.03.1918, Blaðsíða 16

52
ÆGIR
hann niðarsoðinn. Á enska tungn heitir
háfurinn dogflsh. Þetta ljóta nafn hefir
fælt menn frá að eta hann. Mér hefir
verið sagt að eitthvað stjórnarbréf hefði
verið geflð hér út, er f}rrirskipaði að
hann skyldi nefndast greyfisk og víst er
uin það, að svo er hann nú nefndur á
markaðinum. Eg hefi talað við menn,
sem hata etið hann, en ekki töldu þeir
hann góðan mat.
Selskinn. Þá vöru má telja lil sjávar-
afurða. Þau eru hér nú i háu verði. Eg
heíi verið spurður um hvort sú selateg-
und, sem vér veiddum væri það, sem
Ameríkumenn nefna »furseal«. (Það er
selur sem loðskinn fást af til að fóðra
með loðteldi). Þvi miður hefi eg ekki
verið svo vel að mér, að eg gæti svarað
þessu beinlinis játandi, en eg hefi þó tal-
ið að svo mundi vera, þvi að vitanlega
má nota öll skinn, sem hár er á, i fóð-
ur. Reyndar hefi eg séð hér loðfeldi úr-
selskinnum, sem ekki munu vera til
heima, þau eru ekki ólik hlifbarða (Leo-
pards) skinnum, og þykja gersemar
miklir.
En svo hefir viljað til, að íslendingur
einn, sem er nú hér i New-York hafði
nokkur islenzk selskinn, eg held egmegi
fullyrða að það voru landselskópaskinn
og hann kvað skinnakaupmann einn
hafa sagt sér, að þau væri einmitt fur-
sealskinn. Að þessi skinn eru nú í svo
háu verði, er af ýmsum ástæðum. Við
þátltöku Bandamanna i stríðinu hefir
komist ólag á selveiðar þeirra í Berings-
sundinu, eins og á alla aðra sjávarút-
gerð þeirra. Berst þvi minna að af þess-
um skinnum en ella og enda þótt skinn-
in sé i háu verði, alt að $ 7.00 pr. stykki,
þá eru þau þó einhver ódýrasta grávar-
an hér og eru mjög i tíðsku cins og
slendur. Eg bjTst því við að verð á þeim
verði allhátt fyrstu árin eftir ófriðinn.
Flestir þeir menn, sem eg hefi átt tal
við um verzlun og viðskifti milli Islands
og Ameríku, hafa látið undrun sina í
ljósi yfir því, að vér, sem höfum svo
margkynjaðar fiskitegundir, eigi skulum
hafa niðursuðu verksmiðjur á hverju
strái. Hafa þeir talið víst, að hér yrði á-
gætur markaður íyrir slíkar vörur, ekki
hvað sizt af þvi, að islenzkar fiskitegund-
ir væri sérlega góðar t. d. laxinn, sem
væri stórum hetri en sá lax, er veiddist
hér i Ameríku.
Þá er að minnast á likindi fyrir kaup-
um á vörum hér i Vesturheimi, er sér-
staklega þarf til sjávarútvegs.
Færi. Þau eru aðallega búin hér lil úr
baðmull og þarf ekki að eyða orðum að
þvi, að þau verða aldrei veruleg viðskifta-
vara milli íslands og Ameriku. Þau eru
nú orðin þekt lieima, og þarf eg ekki að
geta þeirra frekar.
Kaðlar. Hér er mikið búið til af köðl-
um og eiukum úr Manilla og New-Zee-
land garni. Er það góð vara og ælti Is-
lendingar að kaupa það lilta, sem þeir
þurfa af þessum vörum hér vestra.
Net. Sildarnet og allskonar fiskinet eru
búin hér til úr baðmull og hör. Eru þau
net falleg að útliti, en naumast eins
haldgóð og net þau, er menn nola við
Faxaftóa og um sildarnetin má segja hið
sama, enda verður með hverju ári minna
þörf á sildarnetum, með þvi að herpi-
nótin er aðalveiðarfærið. Herpinætur búa
menn hér til, en heyrl hefi eg íslendinga
halda því fram, að þær væri eigi eins
vel lagaðar og þær norsku. Trawlneteru
annaðhvort mjög lítið búin til hér eða
alls ekki. Að minsta kosti eru þau ekki
búin til i 2 netaverksmiðjum, sem eg
hefi haft spurnir af. Amerikumenn eiga
litið af bolnvörpuskipum. Þannig eiga
þeir Coston Pew & Co i Gloucester, sem
eiga um 60 segl- og mótorskip að eins 2