Ægir - 01.03.1918, Blaðsíða 10

46
ÆGIR
nú með öllu ófáanleg. Var eg mjög
spurður um hvort vér Islendingar mund-
um ekki geta aflað þeirrar vöru og selt
hana hér.
Flestir sem eg hefi ált tal við búast
við, að svo mikið ólag muni komast á
fiskiútgerðina hér í landi við þátttöku
Bandamanna í stríðinu, að fiskur hljóti
að verða í háu verði lengi eftir ófriðinn,
enda hafi reyndar alltaf verið meiri eða
minni fiskiskortur um miðja álfuna t. d.
í Chicago, og er hún þó birgð upp frá
báðum heimshöfunum.
Én ef til þess á að hugsa, að ná hér
markaði fyrir aðalsjávarafurð vor Islend-
inga, þá verðum vér að taka upp sömu
meðferð og hér er höfð á fiskinum. í
Bandaríkjunum er mjög lítið selt af fiski,
verkuðum á sama hátt og tíðkast heima
hjá oss. Sá fiskur er hér til, en er nú
allur sendur til Cuba, svo sem fyr er
sagt. Er sá fiskur mjög illa verkaður og
sá eg engan fisk, sem eigi hefði orðið
Nr. 3 heima hjá okkur.
Af þessum ástæðum var mér umhugað
um að sjá aðferð þá, sem fiskikaupmenn
i Boston og Gloucester hafa við fiskverk-
unina. Eg fór þvi 4. des. fyrst til Boslon
og dvaldi þar í 3 daga. Átti eg þar tal
við ýmsa menn, sem fást við sölu á fiski
og réðu þeir mér til að fara til Gloucester
og kynna mér meðferð þeirra þar á fisk-
inum. Eg fór því þangað og dvaldi þar
i 10 daga.
Eg vil hér geta þess, að áður en eg
fór að heiman sendi stjórnarráð íslands
mér meðmælabréf og hefir það orðið
mér að miklu liði. Án þess mnndi mér
hafa orðið erfitt að fá upplýsingar, sem
eg þóttist þurfa. En það hefir mátt heita
svo, að það hafi opnað mér allar dyr, að
einum þó undanteknum, og mun eg
koma siðar að því. Meðan eg var í
Gloucester gekk eg á hverjum degi á
fiskiverkunar plássin og um slarfshúsin
og spurði og spurði í þaula um alt, sem
mér kom til hugar, viðkomandi fiski-
verkuninni, sölunni, umbúðunum og
kostnaðinum við verkunina. Var mér al-
staðar sýnd hin mesta velvild og ofl
vöktu menn athygli mína á ýmsu, sem
eg hafði ekki vit á að spyrja um.
Aðferðin var hjá öllum hin sama, að
eins nokkru fullkomnari áhöld hjá ein-
um en öðrum. Þannig hafði ekki Booths
Fisheries Company inc. neina vél til að
mala fisk með heldur varð að koma
þesskonar fiski til mölunar i verksmiðju
alllangt í burtu. Aftur höfðu þeir Coston-
Pew & Co öll áhöld, sem á þurfti að
halda, og létu slá alla kassa saman i
sínum eigin húsum, en það gerðu fæstir
hinna, heldur keyptu þeir kassana af
kassaverksmiðju þar á staðnum.
Eg ætla nú í fám orðum að lýsa með-
ferðinni á fiskinum, frá því hann er
veiddur og til þess hann kemur á mark-
aðinn.
Sé fiskurinn veiddur á báta, sem koma
að landi daglega, er hann keyptur með
höfði og hala, og flaltur á sama hátt og
vér gerum og sömuleiðis saltaður á sama
hátt. Eigi blóðga fiskimenn fiskinn þegar
hann kemur úr sjónum og er það £igi
af því að slikt þyki betra, heldur er þetta
gömul venja, sem ekki hefir tekist að
afnema. Þó viðurkendu menn að slikt
spilti útliti fisksins. Þegar fiskurinn hefir
legið i salti um eða yfir 14 daga, er
hann pækilsaltaður, og þegar hann hefir
legið nokkra daga í saltpækli er hann
tekinn upp og einhver málamjmdar þvott-
ur hafður á honum. Hefði mér ekki ver-
ið sagt að hann væri þveginn, þá hefði
eg af útliti hans álitið að hann hefði alls
ekki verið þveginn. Siðan er fiskurinn
þurkaður í einn dag, eða sem þvi svar-
ar. Þá er hann fíeginn og dálkurinn rif-
i