Ægir - 01.03.1918, Blaðsíða 11

ÆGIR
47
ínn úr og uggar allir teknir burtu. Þetta
gera karlmenn, en svo taka stúlkurnar
við og reita smábeinin úr með dálítið
einkennilegum töngum. Voru stúlkurnar
serið handhraðar að þessu verki. Nú
byrjar innpökkunin á fiskinum og er
hún afar margbreytileg, eftir því hvaða
tegund (Brand) að fiskurinn á að verða.
Sú allra einfaldasta er það, að þegar að
búið er að flá fiskinn og taka burtu dálk
°g ugga, þá er skorin burtu þríhyrna úr
kviðnum þar sem hann kemur saman
við hnakkann. Er það stykki, eins og
menn vita, mjög smábeinótt. Að því
búnu er fiskinum »rúllað« saman og
hann fergður i kassa, sem innihalda frá
20—50 lbs. Kassinn er fóðraður að inn-
an með smjörpappír og er svo ávalt,
hverjar sem umbúðirnar eru að smjör-
pappir er ávalt næst fiskinum. Iíassar
þessir eru að eins brennimerktir með
firmanafni og tegundarheiti (Brand). Líta
þeir eigi ósvipað út og smjörlíkiskassar.
Bitar þeir, sem skornir eru úr þunn-
ildunum, svo sem að framan segir, eru
ásamt sámbitum af fiski, sem ávalt verða
talsverðir við fláttinn og þegar dálkur-
inn er rifinn burtu, látnir í mölunarvél-
ina og koma úr henni sem fiskmjöl. Eru
þá beinin orðin möluð með fiskinum og
sér þeirra engan stað. Þetta mjöl er lát-
ið í litla pakka úr stinnum pappa og er
ákveðin vigt í hverjum pakka c. 225 gr.
Siðan eru límdar »etikettur« á þessa
pakka og þá eru þeir tilbúnir til sölu.
^etta fiskmjöl er haft í fiskisnúða og
ýmsan þann mat, sem vér höfum »fiski-
fars« i. Mun innihald hvers pakka nægja
«1 fiskréttar handa 4—5 mönnum og er
fijótt til þessa að taka, og þykir slíkt
mikill kostur.
Þess skal getið í eitt skipti fyrir öll, að
yfir flestar fisktegundirnar (Brands) er
sáð hvitu dufti, sem er mestmegis borð-
salt, er það meðal annars gert til þess
að fiskurinn verði hvítari að útliti, en
einnig til að verja hann skemdum. Kváðu
þeir þetta lítinn kostnaðauka. Hinn fisk-
urinn, sem öll smábein eru reitt úr er
pakkaður í smákassa á stærð við griffla-
stokka og með renniloki eins og þeir. Á
þessa stokka eru lírndir miðar með firma-
nafni og tegundarheiti. Þá er enn sú að-
ferð að pakka fiskinn í pakka (böggla)
með misjafnri vigt, naumast yfir 2 lbs,
einna tiðast 1 lb. Er þá bundið með
bómullargarni um báða enda pakkans,
þá kemur smjörpappírinn og svo yzt
skrautlegir miðar með firmanafni og teg-
undarheiti. Líta þessir pakkar mjög líkt
út og sjókóladepakkar, sem eru í falleg-
um umbúðum, enda er þetta dýrasti og
vandaðasti fiskurinn. Ressir pakkar og
sömuleiðis smákassarnir eru svo látnir í
stóra kassa, og þá er fiskurinn tilbúinn
til að sendast með lestunum vestur i álfu
og þá einkum til Chicago.
Um það leyti sem eg var í Gloucester
var verð á þessum fiski i 20 lbs. kössum
18 c. pr. lbs. í stórkaupum á staðnum í
Gloucester. I smærri umbúðum nokkru
dýrari. Kassi utan um 20 lbs. sögðu þeir
að kostaði um 18 c. eða sem næst 5°/°
af innihaldi, og líkt væri hlutfallið á
öðrum umbúðum.
Flest stærri f}rrirtæki hér eru félags-
eignir (corporations), og að þvi er fislc-
verzlunina snertir hafa þau sína eigin
umboðsmenn í Chicago, og sum þeirra
hafa þar beinlínis heimili t. d. Booths
Fisheries Co inc., sem fyr var nefnt.
Er stundum erfitt að ná á aðalmenn-
ina í slíkum samsteypum.
Eg spurði Mr. Thomas J. Cassol, sem
veitir forstöðu fiskisöludeild þeirra Cost-
on Pew & Co, hvaða vei-ð hann mundi
vilja gefa, ef vér hefðum eins verkaðan
fisk á boðstólum í New-York eða Bost-