Ægir - 01.04.1922, Side 8

42
ÆGIR
vaxa upp í vestasta flóa Limafjarðar,
dafna miklu ver en þau sem komast
inní eystri ílóana, (fjörðurinn er mjög
misbreiður með »flóum« og sundum,
eins og sjá má á hverju Danmerkur-
korti). Datt honum þá í hug að þetta
mundi stafa af mismunandi fæðugnægð
í þessum flóum. Tók hann sig þá til og
fór að rannsaka, hver íæða kolanna var,
og hve mikið væri af henni á hvoru
svæði og fann upp til þess einskonar
botnsköfu (Bundhenter), sem getur tekið
upp efsta lag botnsins, af tilteknu svæði,
með þeim smádýrum, ormum og skel-
dýrum, sem eru aðalfæða kolans; þar
með fekk hann að vita, hve mikil fæða
var á ýmsum tímum, á hverjum botn-
metra i »góða« og »vonda« haglendinu.
Gat hann þá með rökum sýnt fram á,
að vanþrif eða smæð kolans væru ónógu
viðurværi að kenna, þar sem lika seiða-
mergðin er afarmikil, (þau berast utan
úr Norðursjó innum ósinn við Tbyborön
[Thyborönkanalen]). Rjeð hann nústjórn-
inni til að láta flytja seiði úr vesturfló-
anum inn á betri »haglendi«, og var brátt
veitt til þess fé. Varð árangurinn af þessu
svo arðvænlegur, að nú er farið að flytja
seiði i stórum stýl á ýmsa þá staði, sem
fiskimenn æskja þess, að undangeng-
inni rannsókn á fæðumagni (Bonitering)
botnsins. Er þetta kostað að mestu leyti
af ríkinu, en einstök fiskifélög leggja til
nokkurn skerf. Eitt ár var plantað út
l1/^ milljón seiða og var kostnaðurinn
nál. 22000 kr., en eftir eins sumars dvöl
í nýja haglendinu var hinn flutti koli
metinn um 150,000 kr. virði.
Þess mun eflaust langt að bíða, að
vér íslendingar þurfum að fara að flytja
fiskiseiði i þeim tilgangi, sem hér hefir
verið greint frá. Skarkolann er oss enn
ekki svo ant um, þó að hann sé verð-
mætasti botnvörpufiskurinn (ísaður), og
sá fiskur, sem best mun ganga að veiða
i »Snurrevaad«, enda má vel vera, að
öll »haglendi« hjer séu jafngóð fyrir
hann; það er órannsakað enn. En um
þorskseiðin, sem alast upp í köldum sjó
í fjörðum norðvestan,- norðan- og aust-
anlands er það vist, að þau vaxa miklu
seinna en þau, sem vaxa upp i ekki
of grunnum sjó við suður- og suðvestur-
ströndina. Það væri því fult vit í að
veiða þau og flytja úr kuldanum og
sveltinu »hingað í sælunnar reit« fyrir
sunnan, þegar það mætti gera með nógu
litlum kostnaði. En þess verður eflaust
langt að bíða enn, enda ekki brýn þörf
á þvi meðan þorskmergðin er eins
mikil og hún virðist vera hér ennþá.
B. Sœmundsson.
Nýr þokulúður.
Fiskimaður í Esbjerg að nafni Lyn-
skud hefir fundið upp þokulúður til
þess að festa á veiðafæradufl, og mun
það koma að góðu haldi, þar sem þok-
ur eru tiðar. Er ætlunarverk lúðursins
að benda á bólin. Um nýjársleytið var
nefnd manna, sem til þessa var kjörin,
að rannsaka hvernig lúðurinn reyndist
og má vænta þess, að hann innan skams
komi á markaðinn.
Fiskverkunarnefnd sú, sem kosin var
á fundi þeim sem iðnfélagið boðaði til
hinn 19. febr. s.l., heldur nú fundi
þrisvar í viku, i þeirri nefnd eru þeir:
rafveitustjóri Steingrímur Jónsson, Jón
Bergsveinsson og Þorgeir Pálsson, þ. e.
einn frá Iðnfræðafélaginu, einn frá Fiski-
félaginu og einn frá Útgerðarmannafélag-
inu í samráði við Dr. Guðm. Finnbogason.