Ægir - 01.04.1922, Qupperneq 11

ÆGIR
45
bátunum á leiðinni í land og var aðgerð
oft lokið er lent var. Sá óþrifnaður, sem
nútíðar fiskimenn styðja að, er þeir selja
óslægðan fisk, sem þannig oft liggur lengi,
þektist ekki þá.
Ræðismaður Knudtzon getur þess í
skýrslunni, að tilraun hafi verið gerð til
þess að selja íslenzkan fisk í Argentina
og munu danskir kaupmenn í Kaupm.-
höfn hafa haft þar framkvæmdir. Hann
getur þess, að hann hafi um það leiti
fengið bréf frá viðskiftamanni sínum í
Buenos Ayres, sem minnist á áðurnefnd-
ar tilraunir og segir svo í bréfinu, að
engin eftirspurn sé eftir fiski sem þann-
ig sé lýst: y>There is no demand for ihis
descripliona.
1 La Plata héruðunum vildu menn
ekki íslenzkan fisk, kusu heldur hinn
skrælþurkaða, pressaða norska, og svo
er það enn i dag. Hið sama er að segja
um Vesturindiamarkaðinn. Greinarhöf-
undur ræður frá að verlta fisk á sama1
hátt og íslendingar, þótt ýmsir hafi
ræðu og riti bent á þá leiðina. Hver teg-
und hefir sinn sölustað og ábyrgðarhluti
getur það verið að breyta um verkua
Þegar Katalonia er undanskilin, er mikill
öiarkaður fyrir norskan fisk á Pyrenea-
slcaganum. t*etta er hið helsta, sem (
greininni er um Argentina-markaðinnf
°g gæti verið okkur bending um, að
eittbvað þyrfti að rannsaka kröfur þar-
lendra, áður en farið væri að senda
þangað heila farma. Leiðin er löng til
La Plata og aðferð verður að finna til
þess að fiskurinn haldi sér yfir bruna-
beltið, svo að honum sé skilað sem
óskemdri vöru er til Argentina kemur;
annars er alt ónýtt og komi hin fyrsta
sending skemd og fiskurinn fái óorð, þá
er illa að verið og tilraunin dýr.
Markað fyrir afurðir landsins verður
að tryggja sér á sem flestum stöðum og
hefir það verið til umræðu að alþingi
veitti fé til að grenslast sé eftir hvar
helst megi selja. Án efa verður einhver
einn sendur í það ferðalag, en því að
eins verður ferðin að gagni, að til henn-
ar sé valinn maður, sem vit hefir á því,
sem honum er falið að starfa. Það er
ekki nóg að fara út í heim og koma
aftur með ýmsar bendingar, að á þess-
um eða hinum staðnum sé markaður
fyrir íslenzkan fisk; meiri upplýsingar
þarf að gefa, svo sem hvað fæst fyrir
fiskinn, hvernig á að vera um hann bú-
ið, þarf verkun að breytast, til þess fisk-
urinn líki á hinum ýmsu stöðum. Fyrir
nokkru gereyðilagðist fiskfarmur, sem
fara átti til Grikklands liéðan. Hvað vant-
aði þann fisk, sem orsakaði skemdum á
þeirri leið? Hvernig er með farmgjald
og meðferð á sendingum, sem verður
að losa úr einu skipi t. d. i Leith eða
Liverpool og láta í annað skip, sem færi
t. d. til Buenos Ayres, og hvernig mundu
umbúðir (kassar) þola það hnjask? Hvað
kostar svo alt þetta og hvert verður verð-
ið, sem fiskimenn fá þegar búið er að
draga alt þetta frá. Ef það er satl, sem
Norðmenn segja, að við getum aldrei
kept við þá á Vesturindlandseyjum eða
við La Plata, vegna þess að við kunnum
ekki þá verkun, sem fiskur er þangað á
að fara, þarf að fá, og telja fisk okkar
of saltan, þá verður að rannsaka seltu-
stig það sem þar likar, og margt fleira,
sem virðist helst vera í verkahring fiski-
matsmanns, sem hefir gert þá atvinnu
að lifsstarfi sínu. Það er ekki nóg að
bera það fram, að nógur markaður sé
fyrir íslenzka íiskinn í Argentina og ætla
sér að senda fisksendingar þá löngu leið
að órannsökuðu máli. Betra mun einnig
að kynnast þeim, sem skifta á við. Muna
verður það, að skemmist okkar fyrsta
tilraunasending á leiðinni á markaðsstað-