Ægir - 01.04.1922, Blaðsíða 12

46
ÆGIH
inn, þá er verzlun þar dauðadæmd. Þess-
vegna verður ítarlega að athuga hvað
við í hinum ýmsu löndum þar sem von
væri um góðan markað fyrir íslenzkar
afurðir. íslenzki fiskurinn hefir rutt sér
rúm í Kataloniu og hver veit, nema að
ferð þeirra Jóns Magnússonar og Árna
Gíslasonar verði til þess að víðar verði
góður markaður á Spáni en nú er. Norð-
menn rita um það, að það sé ekki ís-
lendingum að þakka, að íslenzkur fiskur
sé seljanlegur á Spáni, heldur Frökkum,
sem selt hafi þar fisk, sem skútur þeirra
fiskuðu hér við land og þeir hafi vanið
Spánverja á að eta íslenzka fiskinn. Hvað
sem því líður, þá hafa Spánverjar orðið
sólgnir í hann, því 30. mars 1870 kom
hingað spánska gufuskipið »Concordia«
(skipstjóri Veleasco, útgerðarmaður P.
Ansoategui i Bilbao) hlaðið salti, sem
selt var hér, og í október 1871 flytur
sama skip eða sækir hingað 2000 skpd.
af verkuðum fiski, er keyptur var hér.
Það skip kom bæði i Reykjavík og Hafn-
arfjörð.
Eftir öllu útliti á fiskur héðan góða
framtíð á Spáni og í Portugal; að þvi
geta allir stutt, með því að vanda verk-
un og meðferð alla á fiskinum. Breyt-
ingar á mati stuðla að því að koma
honum i verð og á því veltur alt.
t*að virðist svo, sem einstökum mönn-
um lítist vel á Argentinamarkaðinn þótt
ekkert sé þar í garðinn búið ennþá. Það
er bent á markaðinn, en ekki á undirbún-
ing, svo að markaður verði góður. Hvernig
verða borgunarskilmálar með mörgu fleiru,
sem útskýra þarf. Er þá meining þeirra
bendinga, að menn eigi að flana út í það
undirbúningslaust að senda eigur sínar
það langt út í heim, að lítt mögulegt sé
að leiðrétta ágreining, sem ávalt getur
orðið í kaupum og sölu. Ræðismaður
N. Knudtzon flutti físk sinn til Buenos
Ayres í seglskipum. Það er 2—3 mán-
aða ferð og þegar NA staðvindur hættir
þá taka við logn, stormar, steikjandi hiti
og ýmsar veðrabreytingar og tekur oft
langan tíma að komast yfír um 600 sjó-
mílna svæði það, sem Englendingar nefna
doldrumse n við lognbeltið. Einhver verkun-
araðferð gerir það, að fiskur þannig ftuttur
skemmist ekki á þessari leið og þá að-
ferð verða íslendingar að þekkja áður en
verzlun byr jar. Norðmenn hafa ekki enn náð
þvi að verka físk sinn þannig, að hann
geti kept við islenzkan fisk á Spánar-
markaðinum og þó hafa þeir reynt það,
bæði haft þar menn og ráðunauta til
leiðbeininga og athugað þeirra ráð. Við
höfum engan haft til að rannsaka kröf-
ur Argentinumanna og vitum ekkert hvað
fiskur okkar þolir til þess óskemdur að
komast þangað, þó er verið að visa á
þennan markað sem Gósen væri, án alls
undirbúnings frá okkar hálfu. Duglegum
manni búsettum þar mætti ætla fleiri en
eitt ár til þess að búa þar i haginn fyrir
okkur, kynnast þeim, sem við oss vilja
verzla og tryggja greiðslu fyrir þvi, sem
sent er. Á því ætti að byrja. Nærlendis
má oft jafua misklíð út af vörusending-
um, sem ekki lika; jafnvel hefir það tek-
ist suður við Miðjarðarhaf, en örðugra
gæti orðið að sækja héðan mál suður í
Buenos Ayres og reiða sig á argentínsk-
an prókúrator.
2SÁ 1922.
Svbj. E.
V ertíöaraf li.
t Grindavík, 2800 skpd., miðað við
þurkað.
í Vestmannaeyjum, 26—27 þús. skpd.
þurkað.