Ægir - 01.01.1942, Side 24

18
Æ G I R
miklar, svo að lítið var hægt að stunda
veiðar, og auk þess aflatregða, þegar gaf
á sjó. Er almennt talið, að haustvertíðin
liafi verið sú lélegasta, sem komið hefur.
Þó mun hér mega undanskilja, að
nokkru leyti a. m. k., Steingrímsfjörð og
Bolungavík, en þar var sæmilegur afli,
enda sjór stundaður af miklu kappi á
hinum síðarnefnda stað.
Um saltfiskverkun í Vestfirðingafjórð-
ungi verður getið nánar síðar. Meiri
hluti aflans í fjórðungnum var seldur
nýr upp úr bátunum, ýmist í hraðfrysti-
hús eða í ísfiskflutningaskip. Aðstaða
hinna ýmsu veiðistöðva til að selja fisk-
inn í skip var þó mjög misjöfn. Frá
veiðistöðvunum syðst á Vestfjörðum
leituðu bátar að jafnaði til Patreks-
fjarðar og seldu fiskinn ýmist í
hraðfrystingu eða isflutningaskip. Var
þclta skiljanlega nokkrum erfiðleikum
hundið fj'rir smærri báta. Jafnvel kom
það fyrir, að bátar frá Bíldudal komu
með afla sinn til Patreksfjarðar til að
geta selt hann í skip, og var það ákaf-
iega óhagrætt fyrir bátana. Yfirleitt
var það miklum erfiðleikum bund-
ið fyrir útgerðina á Arnarfirði, Dýra-
firði, Önundarfirði og Súgandafirði að
koma fiskinum í skip, þar sem skip lágu
aðeins á ísafirði. Bátar á þessum stöðum
urðu því illa úti, hvað þetta snerti. Kom
jafnvel fyrir, að fiskur'var fluttur á hif-
reiðum frá Dýrafirði, Önundarfirði og
Súgandafirði til ísafjarðar, og lagðist
því mjög mikill aukakostnaður á fisk-
inn, sem útgerðin varð að bera sjálf, að
öllu leyti.
Um haustið fengust Bretar þó til að
leigja báta og hafa í förum með fisk frá
þessum stöðum, en sú ráðstöfun kom þó
ekki að fullum notum, vegna aflatregðu
og gæftaleysis, sem þá var. Líkt var á-
stalt fyrir veiðistöðvunum í Djúpinu,
nema hvað fjarlægðirnar til fsafjarðar
eru þar ekki eins miklar.
Fyrir útgerðina í Steingrímsfirði og
umhverfi var aðstaða allt önnur. Framan
af árinu varð raunar að salta nokkuð af
aflanum vegna skorts á flutningaskip-
um, en eftir að júnimánuði sleppti, var
allur afli á báta á þessu svæði seldur í
ísfiskflutningaskip. Einkum var auðvelt
að fá skip til að kaupa fiskinn eftir að
íslenzkum og færeyskum skipum var
meinað að kaupa fisk við Faxaflóa og á
Vestfjörðum, en Steingrímsfjörður og
Strandir voru leystir undan þessu banni
í byrjun septembermánaðar.
Beituvandræði voru yfirleitt ekki í
fjórðungnum, að því er talið er. Þó voru
nokkur vandræði með beitu á Stein-
grímsfirði, og hamlaði það sjósókn um
tíma, og í Bolungavík á vetrarvertíð, en
úr þvi rættist er fram á leið. Um haustið
veiddist mikið af kolkrabha víða á Vest-
fjörðum, og var hann mikið notaður til
heitu hæði nýr og frystur.
c. Norðlendingafjórðungur.
Eins og tafla VII her með sér, var ekki
um neina teljandi útgerð að ræða í Norð-
lendingafjórðungi fyrsta fjórðung árs-
ins. Voru það aðeins nokkur skip í is-
fiskflutningum, sem út voru gerð. Þó
munu einstaka bátar hafa stundað eitt-
hvað sjó framan af árinu, t. d. frá Þórs-
liöfn á Langanesi, en þeir hafa ekki
verið teknir á skýrslu að þessu sinni.
Botnvörpuskip voru engin gerð út úr
fjórðungnum á árinu og línugufuskip að-
eins 1—3, en nokkrum slíkum skipum
hefur verið breytt i mótorskip nú í seinni
tíð. Voru línugufuskipin gerð flest út 3
um síldveiðitímann, mánuðina júlí og á-
gúst. Mótorbátar yfir 12 rúml. voru
margir gerðir út við Faxaflóa á vetrar-
vertíð, og í aprílmánuði, þegar útgerð