Ægir - 01.01.1942, Blaðsíða 39

Æ G I R
33
sigldu með til Bretlands, og' aflamagnið
var meira, þar sem meira var nú hugs-
að um að ná sem mestu fiskmagni, en
minna liugsað um hitt, hvaða tegundir
væru veiddar, en það kom til af því, að
verðið var jafnhátt á lakari og betri
fisktegundunum, svo sem ufsa og ýsu
eða þorski.
Um afkomu togaraútgerðarinnar á
árinu 1941 má segja, að hún var ágæt,
þar sem fiskverðið var togurunum mjög
hagstætt.
r
4. Isfiskssalan.
Á árinu 1940 hafði ísfiskútflutningur-
inn verið meiri en nokkru sinni fyrr, hæði
að magni og verðmæti. Fóru sölur tog'-
aranna mjög' liækkandi á því ári, svo
að liækkunin nam um 100% frá jan. til
des. Eins og um getur í yfirliti yfir
sjávarútveginn 1940, komu fram á því
ári mjög háværar kröfur í Englandi um
að sett yrði hámarksverð á fisk, lil að
stöðva hina stöðugu verðhækkun, sem
álti sér stað og stafaði af sívaxandi
eftirspurn eftir fiskinum, sem ekki var
mögulegt að fullnægja. Miklar umræður
höfðu farið fram um þelta þar í landi,
en úr framkvæmdum iiafði ekki orðið í
árslok 1940. ísfisksalan liélt því áfram
í byrjun ársins 1941, eins og áður liafði
verið Tafla XVI gefur yfirlit vfir ísfisk-
sölur togaranna á árinu. Tala ferðanna
var með hæsta móti í jan. og fehr. I marz
fækkaði ferðunum síðan verulega og
næstu 4 mánuði allt til júníloka var ekki
lun að ræða neinar isfisksöluferðir tog-
ara. í ágúslmánuði voru aðeins 2 ferðir
farnar, en síðan fór þeim f jölgandi til árs -
ioka, að þær urðu 25 í desember. Stöðvun
sú, sem varð á siglingum togaranna á
timabilinu apr.—júlí, átti rót sína að
rekja til þess, að fyrrihluta marzmán-
aðar áttu sér slað árásir á 3 íslenzk skip
á siglingu til Bretlands, og týndust 2
þeirra. Þetta leiddi til þess, að ákveðið
var þ. 9. marz að hætta siglingum í hili,
og 22. marz voru síðustu skipin á mark-
aðnurn. Nokkrir togaranna fóru þá á
saltfiskveiðar, en aðrir veiddu til sölu í
ísfiskflutningaskip. Loks fengu margir
þeirra gagngerðar viðgerðir, sem tóku
langan tíma. Tala söluferða varð alls á
árinu 188 á móti 489 árið áður, en verð-
mæti fisksins var hlutfallslega allmikið
meira. Hæstu meðalsölur voru í janúar
£ 10190, og' er það hámarkið. Árið 1938,
sem var síðasta ár fyrir stríð, var hæst
meðalsala i fehrúar £ 1 574 og var þá
óvenju há. Hækkunin er því meir en
sexföld. I fehrúar og marz lækkaði með-
alverðið aftur heldur. Þegar siglingar
togaranna byrjuðu aftur, liafði hámarks-
verð verið sett á ísvarinn fisk í Bret-
landi.
Fyrst var sett hámarksverð á allan
þorsk, veiddan við ísland, og nam það
70 sh. á kit (63,5 kg). Allar aðrar fisk-
tegundir mátti selja mcð frjálsu verði.
— Þella Iiafði þau áhrif, að verð á
þorski lækkaði verulega frá þvi, sern
verið liafði áður, en verð á öðrum fiski
hækkaði aftur á móti mjög rnikið.
Þannig hækkaði meðalverðið á ýsu í
apríl um nál. 50%, miðað við rnarz, á
ufsa enn meir, eða nál. þrefaldaðist, og
á skarkola var um nál. 75% hækkun að
ræða, miðað við marz. Það var því þegar
sýnilegt, að þessi ráðstöfun hlaut að
vera algerlega ófullnægjandi til að
halda niðri verðinu á fiskinum. Mátti
því fastlega reikna með frekari ráðstöf-
unum í þá átt.
Þann 1. júlí var síðan sett nýtt liá-
marksverð á ísvarinn fisk í Bretlandi,
og þá á allan fisk, og var það eins og
hér segir, miðað við pr. stone (6.35 kg):