Ægir - 01.11.1944, Blaðsíða 16

‘230
Æ G 1 R
Anxbjörn og Bjönx vorii i sljórn Fiskvciðahlntafclans Faxaflóa, þegar Cool var Ucxjplnr. Fonnaðar sljórnar-
inixar var Pórður Gnðmundsson i Glasgow, cn af honum cr cngin mxjnd lil. Einar Porgilssoxx var fraixx-
Uvœnxdarsljóri Cools-xxlgcrðarinnar þrjt'x /grstn árin.
að þeir tóku við, urðu engar frátafir vegna
bilana ú vél eða spili. — Vegna þess tilkostn-
aðar, sein ferðin lil Englands hafði í för
ineð sér, urðu eigendur skipsins að taka 10
þús. kr. lán.
Jafnskjótt og heini var komið úr Eng-
landsferðinni, var haldið til veiða. Aflaðist
sæinilega um sumarið. Um miðbik þess var
farið flesta daga inn á Reykjavíkurhöfn og
það minnsta úr aflanum selt þar sein soð-
meti. Var komið inn kl. 7 að morgni og farið
út aftur kl. 3—4 síðdegis. Jafnaðarlegast var
gert að aðalaflanum í Hafnarfirði nema ef
mjög iítið fiskaðist, þá var hann saltaður um
borð. Einar Þorgilsson sá um verkun á suin-
araflanum sem og vertíðarveiðinni. Þegar
sumarfiskurinn var að fullu verkaður, var
hann seldur Thor Jensen. Borgaði hann jafn
hátl fvrir hann og þá var greitt fyrir báta-
og skútufisk Varð hann fyrstur manna til
þess að gera togarafiskinum jafnhátt undir
höfði og báta- og skútufiskinum. — Þetta
fyrsta ár var veiðum hætt í október. Vél-
stjórarnir dönsku voru aðeins yfir hásumar-
ið, en þá tók við vélstjórn Ólafur Jónsson
frá Laugalandi. Hann var reyndar próflaus
maður, en hafði verið kyndari í Noregi, og
því kynnzt meðferð gufuvéla lítillega. Eftir
að hann kom um borð var skipshöfnin öll
íslenzk, og er Coot því fyrsta gufuskipið, sem
mannað er alfarið íslendingum.
Útgerð Coots gekk sæmilega fyrsta árið,
þrátt fyrir ýmsa byrjunar örðugleika, sem
við var að etja. Var hluthöfunum greitt 10%
í arð þetta ár. Þótt reynslan væri skammæ,
sýndi hún þó glögglega, að ekki var ástæða
til að örvænta um að hér mætti reka togara-
útgerð hallalaust.
Arið 1906 byrjaði Coot veiðar í marzmán-
uði. Ólafur á Laugalandi hélt áfram vél-
stjórn, en liafði útvegað sem annan vélstjóra
Guðbjart Guðbjartsson. Guðbjartur var
Vestfirðingur, og hafði hann áður verið
kyndari á hvalföngurum fyrir vestan. Var
hann á Coot, þangað til Jón forseti kom
hingað til lands, en þá réðst hann vélstjóri
á hann.
Veðrahamur var hinn versti, eftir að Coot
bvrjaði, og stóð svo fram yfir mannskaða-
veðrið mikla (7. apríl). Þá skipti um, og
reyndist afli ágætur, og var það að heita
mátti allt sumarið. Aflinn var allur fluttur
óslægður til Hafnarfjarðar, og lá við borð,
að á stundum vantaði menn við aðgerðina.
Veiðum var hætt í október. Reksturinn hafði
gengið ágætlega þetta ár, sem nokkuð má