Ægir - 01.11.1944, Blaðsíða 26

240
Æ G I R
Sameiginleg
inn kaup á nauðsynjum útgerðarinnar.
Fyrir fáum árum var svo komið fyrir út-
gerðinni hér á landi, að algert fjárhagslegt
hrun blasti við henni. Mönnunum er það
geffð að vera fljótir að gleyma, og er ekki
laust við, að jnnsir hafi á hinum síðari árum
gleymt þessu ömurlega timabili i sögu út-
gerðarinnar. Utanaðkomandi aðstæður urðu
þá til að gjörbreyta viðhorfinu, svo að af-
koma útgerðarinnar fór mjög batnandi á
skömmum tíma, og er hollt að gera sér það
Ijóst með tilliti til seinni tíma. Það er von
allra, að til þess þurfi ekki að koma, að aðr-
ir eins erfiðleikar skapist fyrir útgerðina og
fari svo, sem menn vona, að rödd skynsem-
innar fái einhverju ráðið i þeim heimi, sem
skapast að lokinni þessari styrjöld, þá ætti
aðstaða okkar íslendinga sem fiskveiðaþjóð-
ar að vera atlörugg.
Ekki sakar þó að búa sem bezt í haginn,
svo að við getum ekki sjálfum okkur um
kennt, ef erfiðleikar steðja að útgerðinni að
lokinni styrjöldinni.
Með tilliti til þess, er það réttast fyrir út-
gerðina að treysta og trj’ggja aðstöðu sína á
allan hátt sein örugglegast, og vil ég i því
sambandi benda á eina hlið þess máls, sem
er mjög mikilvæg og mikið veltur á, að vel
sé treyst. A ég þar við útvegun á nauðsynj-
um til útgerðarinnar.
Samtök útvegsmanna í veiðistöðvunum til
útvegunar á nauðsynjuin til fiskveiðanna
liafa verið lítt þekkt fyrirbrigði. Hér eru þó
nokkrar undantekningar, og mun óhætt að
fullyrða, að þær tilraunir, sem gerðar hafa
verið, hafa undantekningarlítið gefizt vel. Sú
reynsla, sem fengizt hefur í þessu, mælir því
uijög eindregið með því, að haldið verði á-
fram á þeirri braut.
Nokkur skriður hefur komizt á þessi mál
á þessu ári með stofnun allmargra oliusam-
álakanleg sjón er það ekki, og hversu sár
verður þá ekki harmur og söknuður okkar
allra.
Þarna finnst mér ástæðan fundin fyrir
þeim samhug og þvi samstarfi, er ríkir inn-
an Slysavarnafélagsins. Látum það vera
heitustu ósk okkar og þrá að styðja eftir
megni þennan manmíðlega og góða félags-
skap. Biðjum og vonum, að guð forði okk-
ar fámenna héraði — þjóðinni allri — frá
mannskaða og slysum.
Þegar ég lit til hörmunga liðinna alda og
ára og virði fyrir mér öryggisleysið og lé-
legu tækin, sem sjómennirnir islenzku urðu
að búa við, þá undrast ég þann þrótt, þol-
gæði, hugdirfð og ódrepandi járnvilja, sem
þeir sýndu í starfi sinu. — Mér er það því
ekkert undrunarefni, þótt kynslóðin, sem nú
skipar rúmin, — arftaki hinna hörðu vík-
inga —• standi framarlega í fylkingu nútíma
sjómanna með þeirri tækni og menntun,
sem hún hefur aflað sér. Enda er sú raunin
á. Nú er um meiri háska að ræða en þann,
er sjór og vindur veldur, og þó stýra þeir
knerri sinum með djörfum hug og halda
um hjálmunvölinn hraðspenntri greip
heimsálfanna á milli, þrátt fyrir kúlnadrífu
og tundurskot og flytja landi sínu gnægð
brauðs og bjargar. Oss ber þvi að heiðra
hina harðgerðu og hugrökku sjómannastétt
og það meira en í orði, og oss ber að standa
traustan vörð um félagið hennar — Slysa-
varnafélagið.
Drottinn blessi störf þín, íslenzka sjó-
mannastétt. Heill þér, Slysavarnafélag ís-
lands.
©