Ægir - 01.09.1945, Blaðsíða 19

Æ G 1 R
193
kör, sem fiskurinn er látinn í, og síðan
veiddur upp úr þeim. Þetta er hvort
tveggja í senn, mikil vinna og getur aldrei
orðið golt frá þrifnaðar sjónarmiði séð,
því ógerlegt er að skipta það ört um vatn,
að það sé ekki alltaf að einhverju leyli
óhreint.
Ef þvoltavél er notuð þarf að vísu að
láta fiskinn í vélina. En hann skilar sér
sjálfur út. Hitt er meira um vert, að vatnið,
sem leikur um fiskinn, þegar hann er á leið
geg'num þvottavélina, er cilltaf hreint og
ferskt.
Flökun fisksins.
Það hefur mikið verið talað um flökun
með vélum, og' er ég þeirrar skoðunar, að
sú verði aðferðin í framtíðinni.
Þó er þessu máli ekki lengra komið en
svo, að einkaleyfishafar þeirrar vélar, sein
nú er noluð í einu liraðfrystihúsi Banda-
rikjanna, munu ekki vilja láta þess vél
öðruvisi en á leigu, og aðeins með þeim
kjörum, að fá 30% sannanlegs hagnaðar af
afköstum hennar. Hins vegar hef ég hug-
mynd um, að nú muni vera unnið að upp-
fyndingu slíkra véla í Bandaríkjunum, og
Iíklega einnig í Svíþjóð. Þá hefur mér verið
sagt, að flökunarvél hafi verið til í Þýzka-
landi rétt fyrir stríð. Ef þetta er rétt, ætti
ekki að vera langt að híða þess, að flök-
unarvélar mætti fá keyptar, eins og önnur
áhöld, og er nauðsynlegt að fylgjast vel
með því, sem gerist í þessu efni.
En þótt við höldum olckur við handflök-
un, sein við munum verða að gera fyrst
um sinn, þá er þar margt sem stendur til
bóta. Það þarf að koma fyrir þeim útbún-
aði í hraðfrystihúsunum, að fiskurinn
flytjist að flökurunum, en heinin og flökin
frá þeim, allt sjálfkrafa. Á síðustu árum
kefur borið á viðleitni hér í þessa átt, en
mikið vantar á að það sé fullkomið enn.
l’ækildýfing á flökum.
í hraðfrystihúsum Bandaríkjanna er
l'Iestum tegundum fisks dýft í pækil, hvort
sem þau eru fryst eða send á markaði
fersk.
Þótt ég hafi ástæðu til að ætla, að þetta
hafi í fyrslu verið gert til þess að fá betra
útlit á fisk, sem búinn er að liggja í ís, eða
ekki er nýr, þá hajja rannsóknir leitt i
ljós, að þetta er gott fyrir vöruna. Pækill-
inn lokar fiskinum, sem kallað er, og ver
hann að einhverju leyti fyrir rotnunargerl-
um. Hill mun svo vera órannsakað mál,
hvort allir markaðir óska eftir slíkri með-
ferð, og þarf það athugunar við. Telja má
])ó víst, að þannig ætti að fara með þann
fisk, sem við sendum lil Ameríku.
Eg er þeirrar skoðunar, að þetta sé til
bóta fyrir vöruna, geri ráð fyrir, að þetta
muni jafnvel verja fryst flök fyrir inn-
þorrnun, ef um langa geymslu er að ræða.
Aftur á móti vil ég ekki láta framkvæma
þetta nema með réttum og fullkomnum út-
aði, því að lélegur útbúnáður er allt of
áhættusamur, vegna hættu á skemmdum
af óhreinlæti. Útbúnaður sá, sem ég hef
áður benl á hér að framan, er það eina,
sem kemur til greina að mínum dómi.
Vigtun.
Vogir þær, sem við notuin hér, eru mjög
lélegar, miðað við þær vogir, sem ég sá i
Bandaríkjunum.
Vogir, sem vegið er á í pakkana, þurfa
að vera mjög öruggar, því að erlendis er
krafizt öryggis um návæma vigt vörunnar.
Einnig er það vinnusparnaðaratriði, að
hafa góðar og handhægar vogir.
Ég vil í þessu sambandi benda á, hve
tíðar bilanir eiga sér stað á þeim vogum,
sem nptaðar eru i hraðfrystihúsum hér,
og veldur þetta vinnutöfum og' alls konar
erfiðleikum.
Vigtun vörunnar í álcveðnar pakkningar
er líka svo veigamikið atriði, að ekki verð-
ur við það unað, að notuð séu ótrygg vog-
aráhöld.
Nú er það svo, að enginn hefur leyfi til
að gera við þessar vogir, ef þær bila, nema
löggildingarstofan i Reykjavík. Sökum
j>ess verða menn að senda vogir sínar