Ægir - 01.09.1945, Blaðsíða 18

192
Æ G I R
vögnuni inn í kæligeymsluna og' er hlaðið
]jar í ca. 6 feta hæð í stæður, en milli stæð-
anna eru hafðir rúmgóðir, vagntækir
gangar.
Þegar fiskurinn er sendur á markaðs-
stað, er hann fluttur í einangruðum vögn-
um.
Um leið og ég lýk þessari iýsingu, vil ég
minnast nokkuð á hreinlæti og aðhúnað
verkafólks.
Hreinlæti er mjög fullkomið, hvar sem
litið er, enda lijálpar það mikið til, að eng-
inn úrgangur stöðvast nokkru sinni inni,
lieldur fer út jafnóðum, eins og lýst var.
Loftræsting er fullkomin og áhöld til þess
að halda hæfilegum liita.
Sérstakur maður eða stúlka hafa það
verk með höndum, að annast um allar fisk-
umbúðir, og er þar stakasta hreinlætis gætt
við vörzlu þeirra. Fólkið er allt í hvítum
sloppum og er látið skipta um þá, þegar á
þeim sér.
Lækningastofa er á staðnum og þar er
ailtaf hjúkrunarkona, einnig kemur þar
iæknir einu sinni á dag og dvelur þar þann
tírna, sem með þarf. Hann fylgist með
heilsufari fólksins og skoðar það svo oft
sem honuin linnst ástæða til.
Fyrirtælcið rekur matstofu, þar sem
verkafólk, skrifstofufólk og allir sem vinna
á staðnum, geta fengið keypt fæði á kostn-
aðarverði. Margt smávegis fleira, sem
lieyrir til hreinlæti og góðum aðbúnaoi
mætti telja, en ég læt þetta nægja.
Þá er nú iýst þessu vinnukerfi, sem not-
að er með nýtízkuaðferðum. En þegar við
lílum á þennan iðnað hér heima, vantar
mikið á, að við getum framkvæmt vinnuna
á þennan hátt, eins og' nú standa sakir.
Ég vil nú gera samanburð á þeim að-
ferðum, sem við notum almennt nú, og
þessum nýtízkuaðferðum, sem að framan
er lýst.
Móttaka á fiski í frystihús.
Því miður hagar allvíðast svo til hjá
okkur, að frystihúsin eru byggð það langt
frá bryggjum, að löndun með beltaflutn-
ingi getur ekki ált sér stað, heldur verður
ur að flytja fiskinn í lnlum.
Það skyldi vandlega athugað um þau
frystihús, sem kunna að verða reist hér
eftir, hvort hægt er að koma við sjálfvirkri
löndun. Ég býst við að þetta sé mögulegt,
að minnsta kosti á flestum fjörðum, þar
sem eru sæmilegar hafnir. Þessi löndun fer
mun Jjetur með fislvinn og er vitanléga
mikið kostnaðarminni.
Móttaka á fiski í frystihús.
Móttökurúm í hraðfrystihúsum hér er
víðast allt of lílið, og' á annan liátt óhagL
stætt. Þetta rúm þarf að vera það stórt, að
ef fislcur híður flökunar ])á sé hægt að
dreifa úr honum með lítilli fyrirhöfn og
hafa þunnt á honum. Það fer miklu betur
með vöruna og sparar talsvert vinnu. Einn-
ig þarf is að vera tiltækur alveg við fislv-
móttökurúmið, svo að alltaf sé hægt að ná
til lians, ef með þarf. Nú er það svo hjá
okkur, að mörg' af hraðfrystihúsunum hafa
enga, eða mjög lélega, aðstöðu til þess að
framleiða ís. Verður þá að sælvja ísinn
annað, þegar lians er þörf, oftast með mikl-
um tilkostnaði, en stundum verður að bíða
með ísun og fólk eftir honum. Það ætli þvi
að vera sjálfsagt, að hvert hraðfrystihús
hefði ísframleiðslu til eigin þarfa. Það
mundi spara mikla vinnu oft og tíðum.
Ég held því óhikað fram, að hraðfrysti-
hús, sem ekki hefur ísframleiðsluútbúnað
til eigin nota, sé ekki starfshæft til að
hraðfrysta fisk, því oft kemur það fyrir,
sem eðlilegt er, að verja verður fiskinn
skemmdum jneð ís, áður en tími vinnst til
að vinna hann. Svo er það óverjandi, aö
sjómenn geti ekki fengið is alls staðar þar,
sem hraðfrystihús eru starfandi. Utbúnað
við ísframleiðslu er hægtaðhafamjögþægi-
legan, þólt í smáum slíl sé, og getur oft fall-
ið vel inn í aðra vinnu í frystihúsinu og
með haganlegum umbúnaði orðið óilýr.
Þvottur fisksins.
Þvottur fisksins hjá okkur er fram-
kvæmdur á þann hátt, að höfð eru stór