Ægir - 01.03.1948, Blaðsíða 16

70
Æ G I R
Sjómannastofan
í Reykjavík.
í júní næstkomandi verður Sjómanna-
stofan í Reykjavík 25 ára.
Sjö menn hrintu stofunni í framkvæmd
undir forustu þáverandi biskups Jóns sál.
Helgasonar, sem var formaður nefndar-
innar fyrstu sjö árin, og enn sitja þrir
þeirra, sem starfið hófu, í stjórn Sjómanna-
slofunnar, þeir eru: Sr. Sigurbjörn Á. Gísla-
son, Bjarni Jónsson, vígslubiskup og sr.
Árni Sigurðsson, fríkirkjuprestur. Nú eru í
nefndinni: Sr. Sigurbjörn Á. Gíslason, for-
maður, sr. Árni Sigurðsson, ritari, lir. vélstj.
undir bryggjunum, einmitt þar sem niður-
burðurinn var mestur. Öll þau ár, sem verk-
smiðjurnar störfuðu og Ásgeir man til, var
ágætur vorsíldarafli og stóð svo til ársins
.1914, en þá var starfsemi verksmiðjanna
löngu búin að vera. Síðan befur vorsíldar-
gengdin í Djúpfjörðunum — Skötufirði,
Seyðisfirði og Álftafirði — aldrei verið á
borð við það, sem var á árunum 1884—1914.
Sem dæmi um síldaraflann vorið 1913 sagði
Ásgeir, að bann liefði fengið 5000 tn. í 150
faðma langa nót og 15 faðma djúpa.
Ásgeir telur, að af kynnum sínum við
hvalavinnsluna og sildveiðina vestra, sé
siður en svo ástæða til að ætla, að hvala-
stöðin í Hvalfirði geti haft slæm áhrif fyrir
síldargöngur í fjörðinn. Sú liafi orðið
reynslan vestra, að síldin hafi aðallega
bnappað sig þar, sem niðurburðurinn frá
verksmiðjunum var mestur, og af því hafi
menn dregið þá ályktun, að hún sæktist
sérstaklega í úldinn og smitandi bvalúrgang-
inn. „Ég á bágt með að trúa því,“ sagði
Ásgeir að lokum, „að úr því að þetta var
svona við Langeyrina, að síldin komi til
með að fælast Hvalfjörð, vegna hvalstöðvar-
innar þar.“
Þorsteinn Árnason, gjaldkeri, og meðstjórn-
endur hr. trésm.meistari Sigurður Halldórs-
son, hr. Bjarni Jónsson, vígslubiskup, lir.
hafnsögum. Þorvarður Björnsson og hr.
skipstj. Jónas Jónsson. Forstöðumaður nú
er Axel Magnússon.
Öll þessi ár hefur Sjómannastofan starfað
í óhentugu leiguhúsnæði og hefur það tor-
veldað starfið svo mjög, að við slikt verður
ekki unað til frambúðar, og þó að ekki hafi
A'erið álitið að þörf væri fyrir sjómanna-
heimili í Reykjavík í líkingu við slik hús
i erlendum hafnarborgum og að slíkt hús
yrði ekki nema lianda erlendum sjómönn-
um, og þeirra þjóðir gætu reist þau sjálfar,
ef þess vær talin þörf, þá hafa þó hinar
óvæntu sildveiðar sýnt, að í Reykjavík er
full þörf fyrir stórl og nýtízku sjómanna-
heimili sem allra fyrst, bæði fyrir innlenda
og erlenda sjómenn.
í núverandi húsnæði hefur Sjómannastof-
an nú starfað í eitt ár, eftir 7 ára hlé vegna
húsnæðisleysis.
Aðsóknin hefur verið vaxandi og náði
liámarki um síldveiðitímann, og reyndist
húsnæðið þá alveg ófullnægjandi.
í Sjómannastofunni hafa öll helztu hlöð
og tímarit landsins legið frammi, svo og
allmikið af útlendum blöðum.
Pappír og ritföng fá gestir eftir þörfuin
endurgjaldslaust og bréf þeirra eru send,
enn fremur er annazt um póstsendingar.
Annast er um móttöku bréfa, póstböggla
og símskeyta og það auglýst i veitingasal
og komið til skila.
Peningar, fatnaður og ýmsir munir hafa
verið teknir til geymslu og ávísunum skipt.
Slasaðir sjómenn aðstoðaðir til læknis.
Töl’lin eru mjög mikið notuð af gestum,
svo og aðrar dægradvalir, ennfremur org-
elið, útvarpið er og jafnan í gangi á út-
varpstíma.
Síminn er mjög mikið notaður, einkum
yfir síldveiðitímann og er nauðsynlegt að
koma fyrir 3—4 símaklefum á mismunandi
stöðum við höfnina, ef t. d. mikill leki
kæmi að skipi í höfninni, eins og dæmi eru
til frá i vetur, slys o. fl.