Ægir - 01.03.1979, Blaðsíða 14

Fóðrið, sem notað var við eldið, var tvenns konar.
Annars vegar var notað þurrfóður, en aðaluppi-
staðan í því er fiskmjöl. í því er einnig sojabauna-
olía, hveitiklíð, bindiefni og ýmis vítamín. Fóðrið
er slegið í harðar pillur og það geymist þannig
vel marga mánuði. Þurrfóðrið var framleitt hjá
Rannsóknastofnun fiskiðnaðarins, en dr. Jónas
Bjarnason, sem starfar þar, hefur um nokkurt
árabil gert tilraunir með framleiðslu þurrfóðurs
fyrir laxfiska. Hefur sú framleiðsla reynst fylli-
lega sambærileg við erlenda framleiðslu. Hins vegar
var notað blautfóður, eða loðna. Blautfóðrið er
notað, þegar fiskurinn hefur náð nokkurri stærð.
Nokkrar athuganir og mælingar voru gerðar,
jafnframt því sem fiskurinn var fóðraður. Fóður-
notkun var skráð og laxinn veginn til að sjá
þyngdaraukningu miðað við fóðurnotkun á mis-
munandi tíma. Sjávarhiti var mældur daglega,
eða þegar fiskurinn var fóðraður. Var sjávar-
hiti mældur á 2 metra dýpi við eldisbúrið. Þá
voru gerðar seltumælingar. Fylgst var með afföll-
um og laxinn í búrinu talinn nokkrum sinnum á
tímabilinu.
HELSTU NIÐURSTÖÐUR:
Flutningur seiða úr fersku vatni í sjó
Eins og áður hefur komið fram voru fengin
3000 laxaseiði hjá Skúla Pálssyni á Laxalóni og
2000 seiði hjá öðrum stöðvum. Seiðin voru öll
sjógönguseiði 13-15 cm, og var móðurfiskur
þessara seiða „stórlax". Mikilvægt er að seiði,
sem nota á í sjóeldi, séu af „stórlaxakyni“,
því að smálax dvelur aðeins eitt ár í sjó og verður
þá kynþroska og snýr til uppeldisstöðvanna til
hrygningar. Stórlax er hins vegar þeim erfðaeigin-
leikum búinn að dveljast tvö ár í sjó, og er því
mun stærri en lax sem dvelst eitt ár í sjó. Ef
lax verður kynþroska í eldi tekur hann ekki til sín
fóður, hættir að vaxa, og er ekki eins góð söluvara
og ókynþroska fiskur. Auk þess fæst meira fyrir
kg. af stórlaxi en smálaxi.
Það virðist augljóst að sjógönguseiði frá Laxa-
lóni þoldu best af þeim seiðum, sem reynd voru,
að fara úr fersku vatni í saltan sjó. Seltan var
mæld þegar seiðunumvar sleppt ogvar þá32,3°/oo.
Nokkrar seltumælingar voru gerðar yfir tímabilið
og var seltan allstöðug, á bilinu frá 32°/oo-33°/oo.
Könnun var gerð á seiðadauða, þegar seiðin
voru flutt úr fersku vatni í salt. Athugun þessi
var gerð 1.-10. júlí 1972. Reynd voru 100 seiði frá
þremur eldisstöðvum. Var eldisbúrinu skipt í þrja
hluta til að halda seiðunum aðgreindum. Seiða-
dauði var kannaðu fyrstu dagana eftir að seiðununi
var sleppt í sjó. Fyrstu 5 dagana var seiðadauði
mestur, en minnkaði síðan ört, og virtist eðlilegt
ástand komið á er seiðin höfðu verið 10 daga í sjo.
Tafla I. Samanlögð
Seiða- Seiða- afföll
dauði dauði 1.-10.
l.-S.júli 5.-10. júlí júlí
Laxalón 6 2 8
Stöð A 36 6 42
Stöð B 14 4 18
Af framangreindum niðurstöðum má sjá að seið'
frá Laxalóni voru best undir þvi búin að fara í sj°'
því að afföll voru minnst af þeim seiðum. Mest
voru afföll frá stöð A eða 42%.
Ekki voru seiði frá Laxalóni stærri en seiði fra
öðrum fiskeldisstöðvum. Hins vegar var aðstaða
við eldið nokkur önnur á Laxalóni en í öðrum
eldisstöðvum. Seiðin í Laxalóni voru fóðruð í utl'
tjörnum, undir berum himni. Hitastig í tjörnunum
var nokkuð breytilegt og háð lofthitanum, þanmg
að hitinn fór niður undir 2°C í frostum á vetrurm
en á sumrin fór hitastig upp undir 14°C. Þanmg
var hitastig í útitjörnunum ekki ósvipað því sem
gerist við náttúrulegar aðstæður í ám og vötnum-
Þá má einnig benda á að birtan í eldistjörnunum a
Laxalóni fór eftir dagsbirtunni.
I öðrum eldisstöðvum var aðstaða nokkur önnur-
Þar voru seiðin fóðruð við nokkuð stöðugt húa
stig 10-I2°C. Auk þess voru eldisstöðvarnar o |
lýstar upp með rafljósum þannig að bjart var inm
eldisstöðvunum, þótt dimmt væri úti. Nú ha
rannsóknir á síðustu árum sýnt fram á, að bm
birta og hitastig hafa mikil áhrif á silfrun fisksm^
en sjógönguseiði eru raunverulega ekki tilbúin a
ganga til sjávar, fyrr en þau eru rétt silfruð, jaln
vel þótt þau hafi náð fullri stærð.
Með réttum aðferðum má minnka afföll á el
árs gömlum laxaseiðum við flutning úr fersku va ^
í sjó. Hægt er að venja seiðin við seltuna m
því að hafa þau í kerjum með sjóblöndu og aU
saltmagn í kerjunum stig af stigi og venja sei
þannig við seltuna. Þannig hefur tekist að minn .
afföll í innan við 1% við flutning úr fersku vatu
í sjó.
130 — ÆGIR