Ægir - 01.09.1982, Blaðsíða 30

Jónas Blöndal:
Hvern vantar 200 milljónir?
Loks hillir undir undir þá tið, er hinir svefn-
þyngstu fari að vakna til meðvitundar um að sjáv-
arauðlindir okkar eru ekki óþrjótandi. Þótt sælu-
draumar um útþenslu og landvinninga séu ljúfir
eru þeir því miður þeirrar náttúru, að geta breyst í
andstæðu sína — martröð, þá er minnst varir.
Þetta hafa margir, mætir og ómætir, mátt kenna,
þeir er trúðu á drauminn.
Þó sú gífurlega aukning herkostnaðar sem lagt
hefur verið í á undanförnum árum, hafi skilað ein-
hverjum landvinningum í formi aukins afla, er það
næsta ljóst þeim, sem sjá vilja, að stríðsgæfan hef-
ur snúist. Mjög er vafasamt hverju loðnustofninn
skilar í náinni framtíð og ef mat fiskifræðinga á
stærð þeirra árganga, sem standa verða undir
þorskveiðunum á næstu árum, er nærri lagi, liggur
ljóst fyrir, að á þeim vígstöðvum verður að hörfa,
hvort sem verr eða betur líkar. Þá má vænta sölu-
tregðu, með tilheyrandi þrýstingi á verðlag a.m.k.
meðan núverandi efnahagsástand er ríkjandi í
heiminum. Jafnvel þótt þar fari að skipast veður í
lofti, sem ekki virðast miklar líkur á á næstunni,
líður alllangur tími þar til þíðir vindar hagvaxtar
fari aftur að blása. Þótt draumurinn sé ef til vill
ekki enn orðinn martröð eru svefnfarirnar orðnar
þungar. Væri ef til vill ráð að fara að vakna og
reyna að komast hjá martröðinni.
Hjá henni verður komist með því að lækka til-
kostnað eða auka tekjur eða, sem best væri, að
gera hvorttveggja. Flestum er nú ljóst orðið, að
flotinn er of stór og virkasta leiðin til að bæta af-
komuna er að skera hann niður í hæfilega stærð.
Ekki verður farið út í það efni hér, en fjallað lítil-
lega um gæði fiskafla og áhrif þeirra á tekjur út-
vegsins.
Þýðing gæða
Allir eru í orði sammála um að vinna beri að því
með oddi og egg að auka gæði þeirra fiskafurða’
sem við seljum. Aukin gæði þýða þrennt:
1. Hærra verð fyrir afurðir.
2. Tryggari markaðir.
3. Vaxandi markaðir.
Hvað fyrsta atriðið varðar nægir að benda
þann mismun, sem er á verði íslensks og kanadi
freðfisks á bandaríska markaðnum. Kaupe11
þar eru reiðubúnir að leggja út þennan mun í Pel
trú að íslenski fiskurinn sé betri.
Sé fólk ánægt með þá vöru, sem það he
keypt, kaupir það gjarnan aftur sömu vöru
Verði það fyrir vonbrigðum, rofnar gjarnan Þe
tryggð og þetta fólk snýr sér að annarri vöru, s
komið getur í staðinn. Til að binda þessi trygg a
bönd verður að bjóða vöru, sem býr yfir mik
og ekki síður jöfnum gæðum.
Á ferð um Bandaríkin á síðastliðnu ári notaðie
tækifærið til að spyrja fólk, sem ég hitti að ma >
hvort það keypti íslenskan fisk, og hvermg
hana
líkaði. Svörin sem ég fékk komu mér nokku
óvart. Allmargir höfðu lent í því, að fá fisk. *
var lítt neysluhæfur. M.a. hafði íslensk fjölsky ’
sem þarna býr, oftar en einu sinni lent á flök !
sem farið var að slá í. Vegna þeirrar reynslu keyP^
þessi fjölskylda kanadískan fisk. Taldi hún han
síst lakari, auk þess sem hann væri ódýrari.
Góð vara auglýsir sig sjálf. Þetta sannleiksk
á ekki siður við um fisk en aðra vöru. Um ÞeS ^
mundir eru ýmis teikn á lofti sem benda til vaxa^]j
gengis fiskafurða. Veitingahús eru í auknum m
farin að bjóða ýmiss konar sjávarrétti. Offuu ^
sem gripið hefur um sig kann einnig að stuðl3
aukinni fiskneyslu. í þeim bókmenntum, sem
þetta fjalla, er fiskur hátt á blaði yfir neskil^^
fæðutegundir. Mikið er undir þvi komið að
verði ekki fyrir vonbrigðum.
478 — ÆGIR