Ægir - 01.09.1982, Blaðsíða 14

anna, en að jafnaði er hægt að vinna 1—3000
skinn á dag miðað við 10 tíma vinnudag. Allur út-
búnaður stöðvarinnar er frekar einfaldur. Skinnin
fara í gegnum 3 vélar, afspikara, sem sker spikið
frá kápunni, fræsara sem tætir burt spiktægjur
sem eftir eru á skinninu þegar það kemur úr af-
spikaranum. Því næst eru skinnin sett í þurrkara,
þ.e. lokaðan sívalning sem fylltur er með skinnum
og þurru fínu sagi. Úr þurrkaranum eru skinnin
tekin og metin af opinberum matsmanni að
viðstöddum fulltrúa áhafnar og fulltrúa kaup-
anda. Því næst eru skinnin söltuð niður í stór
steinkör, mettuðum saltpækli helt yfir, og síðan
lokað yfir með tréhlerum. Þannig má geyma
skinnin langtímum saman, jafnvel um áraraðir ef
því er að skipta. Þau eru svo send eftir hendinni
suður til Bergen og unnin í sútunarverksmiðju
fyrirtækisins.
Spikið sem skerst af kápunni í afspikaranum fer
beint í bræðslu. Á spikinu er alltaf eitthvað af
kjöttægjum, og eru þær soðnar með spikinu og
skildar frá í skilvindu. Spikið fer í sömu vinnslurás
og fisklifur, og lýsið er geymt á tönkum.
Kötið
Engin aðstaða er til að taka á móti kjöti i þessari
vinnslustöð, enda hefur til skamms tíma ekki verið
hirt meira kjöt en svo að dygði í soðið fyrir áhafnir
skipanna og þá bæjarbúa sem neyta selkjöts. Það
hefur fylgt þessum veiðiskap, að áhöfnin hefur við
komuna til Tromsö, selt kjöt til almennings beint
frá skipshlið. Þessi sala kemur hvergi fram á
pappírum, og er opinberlega viðurkennd sem
Skinnin að koma úr afspikara.
462 — ÆGIR
skattfrjáls hlunnindi veiðimanna. Áætlað er
hver selfangari taki með sér í land 5—10 tonn ^
kjöti til slíkrar sölu, og í Tromsö er reiknað rne
heildarmagn það sem selt er til almennings á Þe
an hátt sé um 50 tonn á ári. Verð á þessu kjöt'
um 15 kr. norskar á kg, eða um 33 kr. ísl. ^
Hin síðustu ár hefur verið bannað að skilja^
selskrokka á yfirráðasvæði Rússa í Barents
Hafa Rússar fengið úldna skrokka i vörpur ®in i’
og líkað illa, og hafa þess vegna skikkað N
menn til að fjarlægja skrokkana af ísnum. 1-1
það verið gert að hluta, en að sögn selveiðima
er ógerlegt að hirða allt kjötið miðað við óbmY ^
aðstæður, og hafa sumir haft þann háttinn ^
taka með slér slatta og henda því svo fyrit b0jejtt
heimleiðinni. Engu að síður hefur þetta bann
til aukinna rannsókna á nýtingu selkjöts. Ar ^
slíkra rannsókna hefur enn ekki leitt til veru »j
breytinga, en verið er að reyna að vinna ma ^
fyrir selkjöt, og þá sérstaklega til skepnufóðurS>
einnig er reynt að auka almenna neyslu á se ^
Kjöt það sem selt er til almennings er kallað ^
og er það hryggvöðvi úr kópum. Einnig hefur . *
reynt að blanda selkjöti í áleggspylsur. Undir ^
ur bragðaði slíkt álegg en varð lítið var ^
selkjötsbragð, enda pylsan að mestu samanse
svínakjöti og sterku kryddi.
Samkvæmt upplýsingum Riebers & Co. » ^
um 180 tonn af selkjöti til fóðurverksmi J
af