Ægir - 01.07.1983, Blaðsíða 31

°8 starfsfólksins og hefur sín takmörk og vandamál.
ril að sigrast á þeim þarf ýmislegt fleira en hátíðar-
r*ður um nauðsyn nýrra búgreina.
^fabhadýr og skeldýr.
Sá lagardýrabúskapur sem hvað lengst er kominn
P Þróunarbrautinni er eldi skeldýra og krabbadýra.
ræg er ræktun (eiginlega hafbeit) á perlusker í Japan
°8 á nokkrum stöðum í Evrópu eru ostrur ræktaðar í
^órurn stíl til matar. Ferskvatnsrækja er ræktuð svo
Pásundum tonna skiptir bæði í Austurlöndum og
Anteríku.
Björn Braaten kom inn á þessar tegundir í erindi
Slnu a áðurnefndri ráðstefnu. Ekki virðist hann hafa
®ert mikið úr möguleikum Norðmanna í þessum
num- Hann gat þess þó að um 200 tonn af bláskel
ærl hin árlega uppskera á þriðja hundrað skelrækt-
Ucla og um 6 tonn af ostrum. Þá gat hann þess að
^ngum hefði tekist enn að sýna ábata af humarrækt.
0 v $ri einn Norðmaður að reyna þetta og ætti um 30
s Usund stykki sem nú þyrfti að fara að sleppa í sjó eða
etJa í stærri búr ef það ætti að gerast.
a andaríkjamenn hafa stundað tilraunir með hum-
jjjrækt á stórri tilraunastöð í Marthas’ Vineyard í
o ?aschu^etts í ein 20 ár, en enn hefur það ekki
rðlð neln gróðalind.
| - msurn hefur dottið í hug að við gætum hér á
sðandl ræhrað humar í flóum og víkum. Af framan-
aíd ^ Vlrchst Það nu ekki sérstaklega árennilegt þó að
viðrei sky>di sagt ALDREI. Eins má benda á það að
en ættum að reyna að nýta okkar „villtu“ skeljar áður
r®ktunartilraunir hæfust.
°rskur og aðrir sjávarfiskar.
}ja an8mesta athygli f erindi Braatens vakti frásögn
hanS Þ°rskræktunartilraunum Norðmanna sem
arf.n stjórnar. Sumir halda að tilraunir með eldi sjáv-
'a séu nýjar af nálinni en því fer fjarri. Norð-
a j^11 hata fengist við slíkar tilraunir í hálfa öld
af v ;Að vlsu má sjálfsagt segja að þar hafi ekki allt-
ára erir>-Um markvissar vísindatilraunir að ræða og
fvun5Urinn kannski ekki upp á marga fiska í orðsins
VÚstii merkingu.
millAí^1 stundað eldistilraunir með flatfisk í
á tv °8 “0 ár. Menn hafa lagt þar höfuðáhersluna
ger *r d>'rar kolategundir, sólflúru og sandhverfu, og
teHASVr vonlr um að „alvöru, arðbær kolabú“ geti
það' starfa eftir ein 2 ár.
teg 3 setTI ere.t.v. áhugavert fyrir okkur er að þessar
lr þn'fast best og vaxa hraðast í volgu (20° C)
heitu vatni (sjó). Hins vegar eru þetta ekki „alíslensk-
ar“ tegundir. Petta, sem gæti verið meðmæli fyrir
íslenskar aðstæður, segir Braaten að útiloki Norð-
menn frá samkeppninni. Hann segir aðrar kolateg-
undir eins og skarkola of ódýrar og lúðutilraunir eigi
ennlangtíland. (J>að var fyrst árið 1980semþað tókst
að halda 2 lúðuseiðum lifandi fram yfir hamskipti).
En þorskurinn er aðalviðfangsefni Braatens og
félaga hans í Austervoll. Ef vel tekst til með þorskinn,
segja þeir, þá getum við næstum hvað sem er í þessum
efnum.
Byrjunarfóður seiðanna og sjálft „start“-fóðrið
hefur hingað til verið erfiðasta verkefnið. Með
margra ára ærinni fyrirhöfn t.d. með því að rækta eða
veiða hjóldýr (svif) handa seiðunum eða prófa alls
konar fóðurtegundir, hefur tekist þegar best lét að
koma 2-5% seiðanna á legg (miðað við innan við 1%
í náttúrunni). Pað var svo í vetur sem þeim tókst að
láta 50-70% pokaseiðanna lifa af skiptin og Braaten
taldið að með því hefði verið brotið blað í sögu þorsk-
eidis. Hann fór lítið út í ástæðurnar fyrir þessum
byltingarkennda árangri og taldi að þær gætu verið
margar samverkandi. Eins væri rétt að bíða eftir
framhaldinu í sumar. En það leynir sér ekki að eftir-
vænting hans og annarra er mikil, enda ekki ástæðu-
laust. Menn geta gert sér það í hugarlund hvaða þýð-
ingu það hefði t.d. fyrir okkur íslendinga, ef hægt
væri að koma á hverj u ári, „nægilega" mörgum þorsk-
seiðum á legg hvernig sem þorskklakið heppnaðist að
öðru leyti.
Braaten skýrði frá ýmsum öðrum athyglisverðum
niðurstöðum í sínum fyrirlestri. Meðal annars skyldu
menn varast að ætla að nota niðurstöður og viðtekin
sannindi úr lax- og silungseldi án frekari fyrirvara í
þorskeldisstöðvum. Þar mætti nefna „Kannibalisma"
(sjálfsát) þorsksins, skyndilegar farsóttir, (vibrosis)
og að fúkkalyf gagnast ekki þorski eins og laxi o.þ.h.
Hann sagði þorskinn nýta fóður vel og þyngjast um 1
kg fyrir hver 2-2 Vi kg af fóðri og hafa komist í yfir 2ja
kg þyngd á tveim árum.
Framtíðarþróunin.
Ekki vantar áhugann á þorskrækt hjá norskum
athafnamönnum því að um áramótin síðustu lágu
fyrir umsóknir um 115 þorskeldisleyfi hjá norskum
stjórnvöldum.
Hugmyndir þeirra sumra eru sjálfsagt tengdar því
að smáþorskur þykir ómissandi hátíðarmatur sums-
Framhald á bls. 400
ÆGIR — 367