Tímarit lögfræðinga - 01.03.1952, Blaðsíða 21

Haagdómurinn í fiskveióamáli Bretlands og Noregs
15
Fyrirsvarsmaður Noregs bar fram í lok varnarræðu
sinnar eftirtaldar kröfur, sem hann breytti ekki í síðari
svarræðu sinni:
„Þegar litið er til þess, að norski konungsúrskurðurinn
frá 12. júlí 1935 brýtur ekki í bág við alþjóðalög, sem
Noregur er bundinn af, og þess er gætt, að Noregur hefur
að minnsta kosti sögulegan rétt til allra sjávarsvæða innan
þeirra marka, sem nefndur úrskurður kveður á um, þá
er þess beiðst, að dómurinn með einum og sama dómi hafni
öllum andstæðum kröfum og kveði á um, að sú afmörkun
fiskiveiðasvæðisins, sem gerð var með norska konungsúr-
skurðinum frá 12. júlí 1935, fari ekki í bág við alþjóða-
lög.“
Atvik þau, sem ollu því, að Hið sameinaða konungsríki
lagði málið fyrir dóminn, eru í stuttu máli þau, er nú verða
rakin.
Sögulegar staðreyndir, sem leiddar hafa verið í ljós fyrir
dóminum, sýna, að brezkir fiskimenn hafa sökum kvart-
ana konungs Danmerkur og Noregs á öndverðri 17. öld
bundizt þess að stunda fiskiveiðar í sjónum meðfram
ströndum Noregs um langt skeið, eða frá 1616—1618 og
til 1906.
Árið 1906 létu brezk fiskiskip sjá sig undan ströndum
Austur-Finnmerkur. Frá því á árinu 1908 urðu æ meiri
brögð að komu slíkra skipa. Þetta voru botnvörpungar út-
búnir endurbættum og öflugum tækjum. Olli þetta lands-
niönnum áhyggjum, og norska ríkisstjórnin setti reglur í
því skyni að afmarka það svæði, þar sem útlendingum
væru bannaðar fiskveiðar.
Fyrsti áreksturinn varð 1911, þá er brezkur togari var
tekinn og dæmdur fyrir brot á þessum reglum. Samninga-
umleitanir fóru síðan fram milli hinna tveggja ríkis-
stjórna, en hlé varð á þeim vegna styrjaldarinnar 1914.
Frá 1922 að telja urðu árekstrar af nýju. Árið 1924 voru
aftur hafnar samningaumleitanir. Árið 1932 létu brezkir