Tímarit lögfræðinga - 01.03.1952, Blaðsíða 29

Haagdómurin-n i fiskvciöamáli Bretlands og Norcgs
23
andmæli uppi gegn þeim um meginatriði. Aðferðin er í því
fólgin að velja hentuga staði á fjörumálslínunni og draga
beinar línur á milli þeirra. Þetta hefur verið gert, ekki ein-
ungis að því er varðar greinilega firði, heldur einnig um
minni háttar bugður á strandlínunni, þar sem einungis er
um að tefla að gera lögun landhelgisbeltisins einfaldari.
Af hendi Hins sameinaða konungsríkis hefur verið full-
yrt, að Noregur megi einungis draga beinar línur þvert
yfir firði. Dómnum er ekki unnt að fallast á þessa skoðun.
Ef landhelgisbeltið verður að fylgja ytri línu skerjagarðs-
ins og ef viðurkenna verður í tilteknum tilvikum aðferð
hinna beinu grunnlína, er engin gild ástæða til að draga
þær einungis þvert yfir firði, svo sem á Austur-Finn-
naörku, og draga þær ekki einnig á milli eyja, hólma og
skerja og þvert yfir sjávarsvæði, sem greina þau í sundur,
jafnvel þó að slík svæði falli ekki undir hugtakið fjörð.
Það nægir, að þau séu milli eymyndana í skerjagarðinum,
inter fauces terrarum (milli landkjálka).
Stjórn Hins sameinaða konungsríkis viðurkennir notkun
beinna lína án tillits til lengdar þeirra, einungis með þeim
skilyrðum, sem greind eru í lið 5 í niðurstöðum hennar,
svohljóðandi:
„Noregur á rétt á því, að honum séu talin á sögulegum
grundvelli sem innsævi og vötn allir firðir og sund, sem
koma undir hugtakið fjörð að alþjóðalögum (sjá lið 6 hér
að neðan), hvort sem hin rétta lokunarlína vogskornings-
ins er meira eða minna en 10 sjómílur að lengd.“
Þetta atriði þarfnast nokkurra aðfaraorða. Það er skoð-
un Hins sameinaða konungsríkis, að Noregur eigi af sögu-
legum ástæðum rétt á að telja sem innsævi og vötn alla þá
firði og sund, sem eru í eðli sínu firðir. Hann á einnig af
sögulegum ástæðum rétt á því að telja til norskrar land-
helgi öll svæði fjarða og sunda, sem eru í eðli sínu sund í
lagaskilningi (niðurstöður, 9. liður) og annað hvort sem
innsævi og vötn eða sem landhelgi þau sjávarsvæði, er
iiggja milli skerjagarðsins og meginlandsins (11. liður og
önnur varaniðurstaða II).