Tímarit lögfræðinga - 01.03.1952, Blaðsíða 32

26
Timarit löfffræSinga
svæða er þó landhelgi að áliti Hins sameinaða konungsríkis.
Það eru m. a. þau sjávarsvæði, sem mynda siglingaleið þá,
er nefnist Indreleia. Því er haldið fram, að þar sem svo er
háttað um þessi sjávarsvæði, hafi það í för með sér til-
teknar afleiðingar um ákvörðun landhelginnar við enda
þessarar siglingaleiðar, sem sé þá skoðuð sem sjávarsund.
Dómurinn verður að taka það fram, að Indreleia er alls
ekki sund, heldur skipaleið, sem gerð hefur verið með
tæknilegum framkvæmdum af hendi Noregs. Þar sem svo
stendur á, er dóminum ekki unnt að fallast á þá skoðun, að
Indreleia sé, að því er varðar mál það, er hér liggur fyrir,
öðruvísi farið en öðrum sjávarsvæðum innan skerjagarðs-
ins.
Er nú dómurinn að sinni athugar einungis niðurstöður
Hins sameinaða konungsríkis, telur hann, að norska stjórn-
in hafi ekki brotið gegn alþjóðalögum, þegar hún dró
grunnlínurnar við afmörkun norska fiskiveiðasvæðisins
með úrskurðinum frá 1935.
Þótt ekki séu fyrir hendi reglur svo tæknilega nákvæmar,
sem ríkisstjórn Hins sameinaða konungsríkis vill vera láta,
leiðir engan veginn af því, að sú ákvörðun markalína, sem
norska ríkisstjórnin framkvæmdi 1935, lúti ekki vissum
meginreglum, sem geri það unnt að dæma um gildi þeirra
að alþjóðalögum. Afmörkun sjávarsvæða hefur alltaf al-
þjóðlegt horf, hún getur ekki eingöngu oltið á vilja strand-
ríkisins, svo sem hann birtist í innanlandslöggjöf þess. Þótt
framkvæmd afmörkunarinnar sé að vísu óhjákvæmilega
einhliða gerningur, þar sem strandríkið eitt er bært til að
framkvæma hana, lýtur gildi afmörkunarinnar gegnt öðr-
um ríkjum alþjóðalögum.
I þessu sambandi leiða nokkrar grundvallarathuganir á
eðli landhelginnar í ljós viss sjónarmið, sem láta dómstól-
um í té, að vísu ekki með strengilegri nákvæmni, nægilega